Mijn hart en alles er omheen

Mijn hele leven lang nooit wat gemankeerd tot 1998. Op een heel warme dag in Mei vloog ik mijn passagiers rond en landde. Ik voelde me heel erg moe en dacht dat het aan de hitte van het weer lag. De volgende dag werd ik weer heel erg moe en nog steeds had ik niets in de gaten. Ik kreeg krampen in mijn kaken bij inspanning en vond dit ook raar want ik sprak niet eens…Twee dagen later kreeg ik wel erge klachten en kon niet meer. Mijn bloeddruk bleek 220/110 te zijn. De huisarts gaf mij een bêtablokker en de druk zakte en het leek "over "te zijn. De dag daarop werd het zo erg dat ik amper kon praten en lag te rillen terwijl de vogels half van het dak vielen van de hitte. Een avondarts erbij en ik werd met spoed per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Iedere dag verslechterde mijn toestand en ik werd eerst gekatheteriseerd en vervolgens met spoed naar Nieuwe Gein overgebracht voor een dottering. Dat mislukte en ik kreeg een klein infarct. Een week later werd ik geopereerd en kreeg 4 bypasses. Tijd om bang te zijn had ik niet en ik was ook niet bang. Nu zijn we goed 10 jaar verder en kreeg ik weer last. Wel niet erg maar wel genoeg om vlug naar een cardioloog te gaan. Weer gekatheteriseerd en er zitten 2 vernauwingen. Nu moet ik dan gedotterd worden en ben vandaag in het ziekenhuis geweest voor een voorbereiding. Ik knijp hem enorm omdat ik niet vergeten ben dat het de eerste keer mislukte…Daarbij komt dat ik helaas té veel weet, daar ik zelf verpleegster ben geweest en ook 2 jaren werkzaam was op de OK. Veel aan zelfstudie gedaan dus behoorlijk medisch onderlegd. Alleen door goed onderbouwde antwoorden op mijn vragen kan de cardioloog mij geruststellen. Volgende week vrijdag gaan ze aan de gang…Nu vroegen ze mij daar of ik mee wilde doen met een onderzoek welke stent het beste is. Daar ben iki niet kapot van want ik ga eerst uitgebreid de naslagwerken lezen van een Amerikaans onderzoek van verschillende stents. Ik heb nog een week de tijd om hier nog meer info over te verzamelen. Je hebt verdorrie maar één hart en daar moet je erg zuinig op zijn…
Tot zover in het kort mijn hartverhaal. Ik ben nu 66 jaar en hoop toch nog heel wat jaartjes erbij te krijgen! Dit wens ik alle lotgenoten toe die hier ook hun verhaal schrijven of de verhalen lezen!