Mijn hart, het centrale punt in mijn bestaan
Je klopte altijd zo mooi, zo in de maat
Wat ik nodig heb, kun je me niet meer geven
Voor een toekomst is het nu te laat
Als symbool van de liefde voor een ander
Heb jij gebloeid, maar ook vaak gebloed
Gebroken ben je, aan gruzelementen gegooid
Maar die schade kwam altijd wel weer goed
Nu ben je moe, beschadigd door het leven
En vloeit de kracht langzaam uit jou vandaan
Je maakt me bang, en heel erg onzeker
Over hoe het nu verder nog met je zal gaan
Hoe lang houd je me nog staande, nog overeind
Voordat je voor de allerlaatste keer zult slaan
Hou het alsjeblieft nog eventjes wat langer vol
Ik vind het leven nog te mooi om weg te gaan
Dick, 2011
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
