mijn hartoperatie in turkije.

Hallo ik ben Erzsebet Racz en ben sinds 4 jaar woonachtig in turkije met mijn echtgenoot ,14 februari 2013 werd ik s-middags niet lekker pijn in mn keel en mn borst,ik dacht gelijk oh jee de griep maar de pijn werd heviger en trok naar mn linkerarm en later naar mn onderkaak toe ,ik dacht gelijk dit is niet goed en ben gaan rusten op de bank na het innemen van 2 panadol extra(dit heeft zoals later blijkt mn leven gered ) en ja de pijn nam af ,wel had ik mijn man alle papieren die ik eventueel nodig had al klaar laten leggen ,de pijn bleef weg tot er een goe de turkse vriend kwam en mij vertelde dat hijzelf op controle moest komen voor checkup in het ziekenhuis ,waar ik hem vroeg of hij voor mij ook een afspraak kon maken op dezelfde dag ,dit lukte en zo zijn wij samen naar het ziekenhuis gegaan wat 12 km verder ligt ,gelukkig met onze vriend was alles goed ,maar met mij was het niet goed ,wat bleek ik had op13 februari een hartinfact gehad en werd ik direct naar het universiteits ziekenhuis Anadolu in Alanya doorgestuurd voor verder onderzoek ,na het inchecken werd ik direct naar een 1 persoonskamer gebracht op de hartafdeling ,waar ik hoe langer hoe nerveuzer werd ,de Dr kwam en vertelde mij perfect in het engels dat ik 2 uur later gedotterd zou worden ,het hele verloop van een ziekenhuis in het buitenland is toch anders dan bij ons in nl ,maar ik werd per rolstoel naar de ok gebracht en na de ingreep weer terug naar mn kamer waar de hartchirurg Dr :Mehdi Zengin mij vertelde dat ik gelijk de andere dag geopereerd moest worden want er waren 4 vaten dichtgeslipt van 95 tot 98 %,ik liet alles heel rustig over mij heen gaan want ik had geen andere keuze (ja 1 keuze doodgaan)daar wij in turkije wonen heeft mijn man direct onze dochters gebeld dat ik de volgende dag deze operatie moest ondergaan ,onze meisjes zijn de volgende ochtend direct met het eerst vliegtuig vertrokken in heel veel stress,Ik had mijn Dr verteld dat mijn dochters kwamen en ik op ze wilde wachten tot ze er waren ,en daarna mocht hij me opereren ,en zo is het ook gebeurd, want het kan altijd zo zijn dat je de operatie niet overleefd .!!!!,na een innig afscheid en ik mijn man en dochters probeerde op te beuren het komt goed ?? werd ik weer per rolstoel naar de grote ok gereden ,na de operatie bleek dat er geen bruikbare vaten meer in mn benen waren en er lichtelijk paniek in de ok ontstond ,,alles was zo snel gegaan dat ik vergeten was te vertellen dat ik al meerdere ader operatie s had gehad aan mn benen ,gelukkig heeft de Dr Mehdi Zengin bruibare aderen uit mn arm en borst kunnen halen ,ik voelde me na de operatie zo hulpeloos ik kon niets zelf en moest alles vragen ,zelf naar toilet gaan ging niet ,enzzz ik had de pech dat ik 3 dagen na de operatie een longontsteking kreeg en weer terug moest naar de ic ,waar ik snel van herstelde door de goede zorg ,maar daarna zakte mijn zuurstofgehalte van 98 % naar 46 % en weer terug met alle toeters en bellen naar de ic ,na verblijf van weer 3 dagen op de ic werd ik naar de recoverkamer gebracht waar ik 24 uur per dag onder persoonlijke controle stond van 2 zeer proffesionele verplegers ,1 vrouwelijk met de naam Derje en 1 mannelijk ,deze vrouw heeft mij er letterlijk doorheen gesleept,zij deed allerlei oefeningen met mij voor mn longen en mn luchtweg infectie en zuurstof gehalte op peil te houden ,ook toen ik weer terug was op mn kamer, kwam zei iedere dag even controleren of alles goed was en ook mijn arts kwam meerdere keren per dag even checken ,geweldige verzorging ,eindelijk na 17 dagen mocht ik naar huis toe waar ik uiteraard niets kon en mocht doen ,de pijn op mn borst arm en benen waren behoorlijk van de operatie en ik was nog zo moe en kortademig ,revalidatie zoals wij in Nederland zijn gewend kennen ze hier in turkije nog niet, dus moet je het met overleg van arts zelf doen ,ik zwem nu elke dag en fietsen doe ik in de fitness,ook rijd ik alweer auto en rijd ik op mn scooter , rustig aan het herstel duurt minimaal 1 jaar is mij verteld ,maar ik zie het zo!!!! Ik heb een 2 e kans gekregen om langer bij mijn dierbaren(kinderen kleinkinderen en family ) te mogen zijn ,en ik ben hier heel dankbaar voor ,en ach alle pijntjes en ongemakken neem ik er maar bij,,, maar geef nooit op blijf positief denken voor jezelf en probeer iedere dag weer iets nieuws erbij te doen .POSITIEF .!!!!ZONDER ALLE HULP VAN HET FANTASTISCHE ZIEKENHUIS ANADOLU EN ARTSEN EN VERPLEGEND PERSONEEL,DE LIEFDE VAN MN MAN EN KINDEREN HAD IK DIT NIET MEER KUNNEN OPSCHRIJVEN . Erzsebet Racz ,Mahmutlar ,Turkije