mijn infarkt,

hoi

ik ben een alleen staande moeder van 2 kid.ik heb fybromialgie,dus mijn leven is al best beperkt..eind sept kreeg ik pijn op me borst pijn in me rechter arm  en maag en voelde me niet lekker zweten rillen.ik belde de huisartsen post op over mijn klachten ik moest maar op eigen gelegenheid daar heen komen.na 10 aan de telefoon te hebbben gezeten en duidelijk gemaakt dat ik niet kon komen kwamen ze maar na mijn toe na onderzoek diagnose was aanhefspier op borst overbelast en moest het maar rustig aan doen..paar dagen later snachts weer de zelfde klachten maar dan erger volgende dag maar na de huisarts gegaan hartfilpje gemaat en die was goed bloed geprikt alles was goed diagnose was het zou je maag wel zijn.maag tablet gekregen.op een donderdag middag 22 okt smiddag kreeg ik behoorlijke pijn op me borst ,maag schouderbladen en aan me linker arm pijn was heel erg ik kon niet meer op me benen staan duizelig trillen zweetuitbartsingen hyperventileren ik mijn eigen huis arts gebeld in paniek en ik moest maar na het praktijk komen. ze wouden niet naar mijn toe komen ondanks het smeken ze vonden het geen spoed! daar aan gekomen voelde ik me steeds zwakker en zieker voelen en dan die pijn oow ik was bang me eigen huisarts was er niet kreeg een plaats vervanger die heeft me naa gekeken en weer na huis gestuurd met een diagnose onstoken slokdaarm en kreeg zakjes poeder mee na huis.de hele nacht wakker gelegen van de pijn en maar spugen oow wat een nacht was het..de dinsdag weer na de huisarts ik kon niet meer ik was op en pijn bleef  me eigen huisarts heeft me door verwezen na het ziekenhuis voor longfotos en bloedprikken.de volgende dag moest ik weer terug na me huisarts voor de uitslag.en wat ze me vertelde ik viel bijna van me stoel..mijn onstekings waarden waren zoooo hoog was niet normaal dus zei dag dat ik een luchtinfektie had en wou me een antibiotica geven..ik werd boos op haar ik zei dat is het niet en ik ga nu niet eerder na huis voor dat jij weet wat ik heb  en jij stuurd me niet weg met een antibiotika op mijn advies heeft ze het ziekenhuis gebeld na de internist.hij wou mijn gelijk op de eerste hulp hebben.na onderzoek in het ziekenhuis bleek ik een week eerder een hartinfarkt te hebben gehad,en die 2 andere dagen waren een voor teken..ik ben nog nooit zoo boos geweest en verdrietig tegelijk oow wat een blunders hebben ze gemaakt..ze hebben een stend geplaats en moest 5 dagen blijven…ze hadden nooit verwacht dat een vrouw van 38 een infarkt kon krijgen dat verwachten ze niet zeiden ze ondanks in mijn familie hart en vaat ziekte voor komen ik ben erfelijk mee belast.een hartinfark bij vrouwen is heel anders en dokters denken bij vrouwen vaak dat het stres of door de maag komt.als vrouw zijnde en je heb deze klachten laat je nooit en nooit wegsturen met vage diagnose maar laat je goed onderzoeken ..nu paar maanden later nog niet volledig hersteld.en geestelijk een wrak dit gebeuren heeft ook grote inpakt op mijn kids gehad 9&14 jaar.snachts lig je op bed en zodra je maar een pijntje voelt breek de angst uit en durf ik niet te slapen ben zooo bang elke dag weer 24 uur per dag wat als ik niet meer wakker word wat als het nog x gebeurt.ik moet nu weer 10 stappen terug doen en dat is moeilijk ik ben zoo eigenwijs dat ik nooit iemand hulp vraagt en dat is wat ik nu ook moet gaan leren.leven na een infarkt is best zwaar vooral geestelijk het beheerst op dit moment mijn leven.