donderdag 4 september 2008
Het begon begin 1996.
Wie was ik ? Ik was een medewerker van een bank en was 48 jaar. Ik heb een vrouw Joke en 2 kinderen. Onze dochter Jolanda was toen 18 jaar en onze zoon Ruud was 16 jaar. Op mijn werk had ik o.a de administratie, Personeelszaken Beveiliging in mijn portefeuille. Daarnast was ik aktief in het vrijwilligerswerk. Dit waren zoal: Penningmeester van het kerkbestuur, wedstrijdsecretaris van een handbalvereniging, ik zat in het bestuur van een waterschap en ik sportte fanatiek met tafeltennis. Ook regelde ik mee met het organiseren van fietstochten.
Toen, op 8 februari 1996, kreeg ik volkomen onverwachts na een vergadering van het kerkbestuur een CVA (herseninfarct, beroerte) Ik was toen vollledig verlamd. Halsoverkop werd ik met een ambulance opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Na drie weken mocht ik weer naar huis. Ik was toen behoorlijk gehandicapt.
Hierna ben ik in een revalidatiecentrum ongeveer een jaar lang behandelt. Dit was voor Fysiotherapie, Ergotherapie, Logopedie, Psygologie, Maatschappelijk werk en cardiologie. Dit was een heel zwaar jaar !
Uiteindelijk ben ik er min of meer goed uitgekomen. Echter mijn werk moest ik opgeven. Ook mij diverse bijbaantjes moest ik helaas opgeven.
Wat ik ook erg vond, was dat ik voor mijn rijbewijs opnieuw af moest rijden. Ik heb hier dan ook weer een flink aantal rijlessen voor genomen, met als resultaat dat ik na twee keer examen gedaan te hebben mijn rijbewijs gelukkig weer (terug)kreeg.
Ook werd toen duidelijk dat mijn hart een flinke optater heeft gekregen. De cardioloog constateerde dat mijn hart progressief achteruit ging.
In het jaart 2000 werd geadviseert om mij op de harttransplantatielijst te zetten. Ik ging toen het traject voor screening voor harttranplantatie in. In december 2000 onderging ik de screening en werd ik op de lijst geplaatst. Miin levensverwachting was toen echter nog maar 1 jaart. Toen begon net eindeloze wachten met allerlei hartbeperkingen. Ik kreeg een traplift en er werd o.a. een pacemaker geimplanteerd. In december 2002 werd de toestand onhoudbaar (Twee jaar na de eerste screning !!)
Op 3 januarti heb ik nogmaals een noodkreet naar het ziekenhuis laten uitgaan.
Op 7 januari om 4.30 uur kreeg ik een telefoontje' Er was een hart !! Halsoverkop ging ik per taxi naar Rotterdam naar het Dijkzichtziekenhuis. Hier moest ik uit de taxi worden geholpen. Ik hyperventileerde en was enorm zenuwachtig.
Na een aantal testen en controle van het donorhart werd akkoord gegeven.
Vanaf dat moment weet ik er weinig meer van. Ik ging naar de operatiekamer en wer onder narcose gebreacht.
Het volgende wat ik weet was dat ik wakker werd onder de slangetjes, de meters en aan diverse apparaten. Het bleek dat ik na de operatie vijf dagen in slaap werd gehouden. Dit was een ongemeen spannende tijd voor mijn vrouw en mijn kinderen. Mijn vrouw en een van mijn kinderen mocht in het ziekenhuis verblijven. Ik had veel pijn. Ik bleek op de intensive Care te ligen. Hier heb ik nog bijna een week gelegen. Toen werd ik over geplaatst naar de afdeling Medium Care. De zusters, Dr. Balk en de andere dokters hielpen mij enorm bij mijn herstel.
Na drie weken mocht ik naar huis met mijn "nieuwe" hart.
Dit was echter voor korte duur. Na twee weken moest ik weer worden opgenomen omdat "mijn" hart werd afgestoten. Na weer vier weken in het ziekenhuis te hebben gelegen mocht ik weer naar huis. Hierna ging het gelukkig goed. Ik heb na 2003 niet meer in het ziekenhuis gelegen.Hier na heb ik 4 maanden hartrevalidatie gedaan met vooral Fysiotherapie.
Op het ogenblik gaat het prima met mij. Ik moet ieder kwartaal nog naar het ziekenhuis voor controle.
Ik heb mijn leven weer goed op de rails.Ik sport nog veel (ong 4 X per week) in een sportschool.
Ik heb weer enkele bijbaantjes. Zo ben ik administrateur van een wereldwinkel, Secretaris/penningmeester van een vereninging voor Tafeltje Dek Je en doe regelmatig administratief werk voor een historische vereniging.
Ik kan alleen maar ontzettend dankbaar zijn aan de nabestaande van mijn donor. Zonder hun beslissing om te doneren zou ik al in 2003 overleden zijn. Regelmatig denk ik dan ook nog terug aan deze donor en zijn of haar dierbaren.
Wim de Jong.
Misschien ook interessant
Alvast ontzettend bedankt!
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
