Mijn levensredder

Ja en dan ben je 65, je leven lang nooit ziek geweest,geen dag! Altijd hard gewerkt, jaar in jaar uit en dan plotseling, terwijl je een ander aan het helpen bent, kan ik niet meer. Suf zit ik bij de tafel, mijn hart gaat te keer! Volgens mij is mijn lijf te klein voor mijn hart.  De dokter komt voor visite bij mijn vriendin, maar als hij mij zo ziet zitten,heeft hij alleen nog oog voor mij! Alles gaat zo snel! Het overkomt je  en je zit er middenin! De ziekenauto komt, infuus geplaatst en naar het ziekenhuis, er volgt een onderzoek en ik mag met een andere ziekenauto naar een hartafdeling van een ander ziekenhuis. Er volgt een spannende nacht en daarna een dag, maar ik voel me helemaal geen hartpatient meer… ik wil naar huis! Dat mag ook maar ik moet me enkele dagen later meldden in het ziekenhuis voor een bezoekje aan de cardioloog.
Medicijnen worden voorgeschreven, een Holteronderzoek wijst uit dat mijn hart af en toe stil gaat staan! Dus moet er een hulpmiddel geplaatst worden, een pace-maker.
Onbekend ben ik er niet mee, mijn zoon heeft zijn 7e al! Maar ik? En dan al die medicijnen! Wat ik het vervelendste vind zijn de bloedverdunners! Dat geprik elke week! Niet voor de prik maar voor de rompslomp! Als je buiten je woonplaats gaat,( dat gebeurt nog al eens!) moet je naar een andere prikplaats die niet altijd voor handen is, maar ja wat moet, moet! Ik moet nog erg wennen aan deze nieuwe levensstijl. Moe, hondsmoe, transpireren, het lijkt wel of ik de hele dag aan het hooien ben! Het leven gaat mij momenteel moeilijk af! Waar moet dit heen?