Mijn operatie d.d. 27.01.2011

Hallo allemaal,

Op donderdag 27 jan.11 moest ik dus een bypass-operatie ondergaan in Enschede. De dag daarvoor was een soort van pre-operatieve screening en kregen wij informatie en persoonlijke gespreken mbt deze operatie. Zoals in een eerder verhaal van mij verteld was ik ontzettend bang voor het wakker worden aan de beademing, dit ivm mijn angst-fobie voor zaken als slangen ed in mijn mond.In het gesprek met de ansthesist gaf ik dit aan en hij beloofde mij dat dit goed zou komen, want hij zou ook de persoon zijn die bij mijn operatie aanwezig zou zijn. Enigzins gerustgesteld na alle informatie die ik en mijn vrouw hebben gekregen, liet ik mij in het midden van de middag opnemen op de afdeling om daar de nacht door te bregen en om dan de volgende dag geopereerd te worden. Mijn vrouw bleef bij me en we besloten om aan het eind van de middag nog wat samen te eten in het restaurant. ’s Avonds tijdens het bezoekuur kwamen mijn zoon, zus en zwager nog langs. Het afscheid nemen was emotioneel en terug op de kamer probeerde ik afleiding te zoeken door op de radio de bekerwedstrijd Twente-Psv te volgen. dit lukte niet echt.

Ik kreeg voor het slapen gaan een pilletje om makkelijker in slaap te vallen maar om half 1 sliep ik nog niet en belde de verpleging. U valt wel in slaap meneer, dat komt wel goed, zeiden ze. Ze hadden gelijk…… . De volgende ochtend werd ik wakker en moest toen wachten tot het middaguur voor mijn operatie. Mijn vrouw was ook weer bij me gekomen en zo’n uur voor de operatie kreeg ik een andere pil en ik ben toen blijkbaar als een blok in slaap gevallen. In eens hoorde ik: meneer u gaat naar de OK. Mijn vrouw liep mee tot aan de klapdeuren, we namen afscheid en het gekke is dat mij van die verdere rit door de gang niets kan herinneren.Wel weet ik nog dat op de OK kwam, een ruggeprik kreeg, het infuus in, stickers op en mijn hoofd en toen……..toen werd ik wakker op de IC. Mijn vrouw en zus zaten aan het bed en ik had geen beademing. Blijkbaar, maar dat hoorde ik achteraf hadden ze die beademing reeds op de OK verwijderd! De ansthesist heeft zijn woord gehouden en ik heb hem daarvoor later nog bedankt! Zoals gezegd zaten mijn vrouw en mijn zus aan het bed, maar wat ik allemaal gezegd of gedaan heb, daarvan weet ik niets meer. De volgende ochtend werd ik teruggebracht naar de verpleegafd, alwaar het herstel begon. De 1e paar dagen lig je nog met een catheter ed maar die verdwijnen snel. Op de woensdag ( 2 febr) mocht ik naar huis De spierpijn die ik had en nu ( 8dagen na de operatie) nog heb is heftig, dit bemoeilijkt het slapen maar ook dat zal wel weer overgaan. Achteraf is het me allemaal meegevallen, maar vooraf was ik heel eg bang en heb ik erg veel steun gehad aan deze sit. Ik hoop met mijn verhaal ook anderen van hulp en steun te kunnen voorzien.

Groeten van opgeluchte Twentefan en nogmaals dank aan het fantastische team van mensen van het thoraxcentrum in Enschede.