Mijn ritme van het Hart

Ze was voor het eerst zwanger en elk gevoel was nieuw.Er hing een gezonde spanning in de lucht en de gebeurtenissen die volgden zou hun leven voor altijd veranderen.Hij was in de woonkamer bezig met het schilderen van een houten ooievaar.Zij zat op de bank en keek ernaar maar haar blik werd plots onrustig.‘Bel de vroedvrouw, ik voel de weeën’‘Nee, dat kan niet, dat zijn valse weeën’, probeerde hij nog.‘Ik voel ze steeds vaker en korter achter elkaar’‘De ooievaar is nog niet klaar, heb nog even geduld’‘Bel nu!’De vroedvrouw gaf het advies om tussen twee weeën alvast op bed te gaan liggen en kwam direct.Hij maakte zich nuttig door hand en spandiensten te verrichten op aanwijzing van de vroedvrouw.Het kindje had geen zin om nog langer te wachten en na enkele malen persen kwam het hoofdje stukje bij beetje naar buiten. Zijn hart bonsde in de keel toen hij dacht dat het kindje geen lucht zou krijgen in deze benarde positie. Hij kalmeerde enigszins doordat de vroedvrouw hen rustig vertelde wat er gebeurde en binnen een mum van tijd was hij geboren. Hij was klein van stuk, had een frons op zijn voorhoofd maar lag vredig bij zijn moeder. Kennelijk voelde hij de nestwarmte.Desondanks adviseerde de vroedvrouw om de kleine vent voorlopig in een couveuse te plaatsen.Toen de grote ambulancebroeder het kindje van de moeder overnam om de zorg te ontvangen die het nodig had moest ze toch even slikken, maar ze mocht erbij blijven om de voeling en voeding aan het kindje te geven. De mensen van de afdeling Neonatologie verdienden het vertrouwen dubbel en dwars en daar kwamen moeder en kind tot rust.Toen ze allen thuiskwamen kwam ook hij eindelijk tot rust. Na een heerlijke douche, op de bank met het kleine kereltje op zijn arm. Na de voeding legde hij het kindje op zijn borst waar het voldaan in slaap viel op de Hartslag van de vader die zelf ook een oogje dichtkneep.Gisteravond, veertien jaar later, legde een inmiddels grote vent zijn hoofd op de borst van zijn vader en zei: ‘pap, die hartslag komt me bekend voor.’Hierna kneep de vader een oogje dicht en dacht terug in de tijd op het ritme van het Hart.