Het begon op een avond. Mijn vader had pijn op de borst en tintelingen in zijn arm. Mijn moeder heeft toen de huisartsenpost gebeld en ze konden direct komen. Eenmaal in het ziekenhuis werd hij vrijwel direct van de huisarts naar de spoedafdeling gebracht om een hartfilmpje te maken. Hieruit en uit bloedafname etc kwam uit dat er iets mis was. Mijn moeder belde naar huis en liet ons weten wat er gebeurde en dat papa in het ziekenhuis moest blijven. Volgende dag werd er een cathererisatie gedaan en zo kwam de cardioloog er achter dat er een paar flinke verstoppingen zaten en eentje bij een belangrijke ader. Er werd gesproken over stends of dotteren en een kans op een operatie. Het werd het laatste hij zal een bypass moeten krijgen.
Morgen wordt de bypass uitgevoerd en hij is emotioneel al in het hele proces van ongeveer een week. Wij als familie proberen hem zoveel mogelijk te steunen. We hopen op een geslaagde operatie zonder complicaties.
Het is moeilijk je vader op deze manier te zien, om hem morgen voor de operatie niet meer te kunnen zien. Ik heb hem zostraks nog even kunnen zien en dat vond ik fijn. Het liefst houd ik zijn hand vast tijdens het hele proces morgen, maar dat kan niet. ik ga nu proberen wat te slapen, heb hem zostraks nog een sms kunnen versturen.
Zijn er meer mensen op dit forum met familieleden met een soortgelijkig verhaal?
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
