Mitralisklep prolaps

In 2009 ben ik naar de huisarts gegaan vanwege vage klachten zoals bibberigheid en een snelle hartslag . Ik voelde dat er iets niet goed zat en was daar niet gerust onder en gezien er hartkwalen in de familie zitten heb ik bij hem een beetje een druk uitgevoerd om me eens goed na te laten kijken. Ik zou niet in de risicogroep zitten maar de huisarts wilde wel een 24 uur bloeddrukmeting doen. Daar kwam uit dat ik gemiddeld genomen een goede bloeddruk had er zaten wel wat pieken in maar in principe hoef je daar geen zorgen om te maken. Maar toch gingen de klachten niet weg en ben weer teruggegaan en daarop kreeg ik een hartfilmpje. Ook daaruit kwam niks behalve dan die paar overslagen. Er lopen veel meer mensen met hartoverslagen maar ik voelde ze veel duidelijker. Toch ben ik weer na een maand teruggegaan omdat de klachten niet weggingen. De huisarts heeft toen geluisterd en hoorde toen een overslag en heeft me daarna doorgestuurd naar de cardioloog. Er is toen een echo gemaakt en daaruit kwam dat ik een kleine mitralisklepprolaps heb. Geen reden om zorgen te maken maar toch… ik loop ermee. Toen in juli 2010 mijn moeder overleed aan een hart dat zo slecht was ging ik me nog meer zorgen maken. Dus ben naar de cardioloog van me moeder gegaan en nog eens al mijn klachten vertelt.Inmiddels had ik er een klacht bij dat ik precies naast me borstbeen op altijd dezelfde plaats pijn had en de overslagen wel wat vaker kwamen. Gelukkig kon hij begrijpen dat ik erg ongerust was. Ik heb inmiddels een radioactief onderzoek gehad in actie, dus een soort fietsrproef, en één radioactief onderzoek in ontspannende toestand. Nog een echo en een holteronderzoek. Ik kreeg ook medicijnen en toen is het allemaal begonnen. Met de betablokkers werd ik zo benauwd en kreeg stekende pijn precies naast me borstbeen. Dus na een paar dagen moest ik van ellende stoppen en daarop kreeg ik plastabletten en daarop reeg ik het weer zo benauwd dus weer stoppen. En daarna kreeg ik Verapamil voorgeschreven, de eerste week ging het zo goed maar na ongeveer 8 tot 9 dagen zat ik in de auto na me werk en toe kreeg ik een heel naar gevoel alsof ik van me stokje af zou gaan.Na een paar keer vertrouwde ik het niet meer en heb de auto aan de kant gezet en ben toen opgenomen op de eerste harthulp . Hier zagen ze dat ik heel veel overslagen had maar er kwam uit dat ik geen hartaanval of infarct had. Hierop heb ik de cardioloog gebeld en die zei dat ik de verapamil moest ophogen . In die week heb ik 3 keer de huisartsenpost gezien waarvan ik 2 keer doorgestuurd ben naar de eerste harthulp. Gelukkig zeiden ze dat ik moest stoppen met de medicijnen. Ieder keer zeiden ze dat ik wel ernstige hartoverslagen had maar gelukkig niks ernstig. Ik heb wel enorme angstgevoelens en op dit moment beheersen die me leven.Nu wacht ik op de mri scan waarvoor pas 22 december een plaatje vrij is.