Moe is een heel relatief begrip

Vandaag was ik voor een consult bij de longarts omdat ik apneu heb (wat ik als de oorzaak van mijn hartfalen zie). Omdat mij nooit gezegd was dat ik terug moest komen voor een controle ben ik alleen zes jaar geleden een keer langs geweest toen ik hele nare complicaties had opgelopen door een apneumachine die verkeerd stond afgesteld. Ik vroeg me af of een eerdere controle had kunnen voorkomen dat ik een hartinfarct zou krijgen. Terugkijkend weet ik namelijk dat ik langer dan een half jaar voor het infarct al erg veel problemen met mijn uithoudingsvermogen had. Ik sportte al bijna dagelijks royaal een half uur op mijn crosstrainer en toen me dit zwaarder ging vallen, ging ik dit nog langer doen. Ik wilde me niet laten kisten maar een beetje tempo houden was er niet bij. Om de tijd door te komen, stond ik zelfs sudoku’s op te lossen als – ergerlijk langzaam – crosstrainende. Ik dacht dat wanneer ik toevallig net in die acht maanden een controle zou hebben gehad dat dan wel ontdekt zou zijn dat er iets mis was met de hoeveelheid zuurstof in mijn bloed. Bij mij is het verkeerd afgelopen maar ik hoopte dat hartellende bij andere mensen met apneu door een controle voorkomen zou kunnen worden. Dus niet. Zelfs de hoeveelheid zuurstof in mijn bloed, saturatiemetertje, was zelfs hoger dan van mijn longarts. De enige aanwijzing om te kunnen achterhalen dat er iets aan het misgaan is, is het begrip moe. Tsja, daar kan ik dus niets mee. Ik kan of ik kan amper. Niet, echt niet, heeft nooit voor mij bestaan, zelfs niet toen ik met hoge koorts in het ziekenhuis lag. Slaperig is een concreter gegeven maar dat heeft meer met inactiviteit te maken dan met vermoeidheid. ik weet dus niet wat ik me bij ‘moe’ moet voorstellen. In principe ben ik altijd moe maar door in beweging te blijven, druk ik het weg. Ditzelfde werkt ook perfect bij slaperigheid. Hond aanlijnen en lopen maar. Luisteren naar je eigen lichaam is dus ook iets waar ik niets mee kan.

Conclusie is dus dat wat dan ook niet had kunnen voorkomen dat ik een hartinfarct zou krijgen. Alleen het hartfalen had voorkomen kunnen worden wanneer ik me tijdig bij een arts had gemeld en dat er een stent geplaatst zou zijn. Ter info voor andere apneupatiënten; voortaan worden zij iedere twee jaar opgeroepen voor een consult.