na bijna 2 jaar nog onzekerheid

Ik ben een man van nu 53 jaar, die zijn hele leven lang aan duur sporten gedaan heeft. Eerst ruim 20 jaar hardlopen inclusief diverse marathons waarvan de snelste tijd 2 uur 29 minuten en 1 seconde. Eindhoven 13 oktober 1991.

In 1998 ben ik overgestapt op het wielrennen. Denk hierbij aan Luik Bastenaken Luik, Amstel Goldrace en Mont Ventoux. Daarom vind ik het ook zo vreemd hier een verhaal te schrijven over mijn eigen hartfalen.

Na een winter waarin het vooral tijdens de weekenden sneeuwde, pakte ik begin maart 2010 mijn racefiets, om weer de gebruikelijke tochten te maken. In 2009 had in voor het eerst de 8.000 km gehaald en mijn doel was om nu de 10.000 km te halen. Dit zou heel anders uitpakken.

Nadat ik een keer iets te laat van huis was weggegaan, moest ik mij haasten om op tijd bij de startplek van onze toerclub te komen. Ik fietste vanuit huis direct volle bak naar de startplaats. Ik voelde op een gegeven moment een vies misselijkmakend gevoel in mijn hoofd opkomen, maar na toch nog 3 á 4 minuten rust te hebben gehad bij de startplek ging het die middag gewoon lekker tijdens onze clubtocht over 70km.

Toch is het vanaf die tijd dat ik vaker dat vieze misselijkmakende gevoel kreeg. Soms al 2á3 km na de start. Vaak ging dat over, maar ook ben ik wel eens teruggegaan naar huis, omdat het niet lekker ging. Ik ben eind maart voor het eerst naar de huisarts gegaan en die dacht in eerste instantie aan maagzuurremmers. Die heb ik drie weken geslikt, maar dat hielp niets. Daarna heeft hij een fietstest in het ziekenhuis aangevraagd en een bloedtest laten doen. De fietstest heb ik dinsdags nadat ik de Amstel Goldrace heb gefietst gedaan. Ik haalde 240W en men kon niets vinden. Wel stond er onderaan de brief “Bij persisteren van de klachten is vervolgdiagnostiek danwel een consult cardioloog zeker te overwegen” Uit het bloedonderzoek kwam alleen een verhoogd cholesterol naar voren (totaal 7,5 HDL 5,9 en LDL 5,4)

Eind mei ben ik voor de eerste keer naar een cardioloog gegaan. Die heeft gelijk een hartkatheterisatie uitgevoerd en mij toen gelijk gedotterd en een stent geplaatst. Mijn LAD zat 90% dicht en ik had waarschijnlijk een voorwand infarct gehad.

Na die behandeling half juni heb ik het fietsen eind juli weer opgepakt. Het leek wel of ik vleugels had gekregen. Ik fietste veel beter, sneller en makkelijker dan voor de ingreep. Wel was ik ook ruim 10 kg afgevallen. Totdat ik eind september in Zuid Limburg bij de beklimming van de Gulpenerberg een steek kreeg in de borst. Ik heb de tocht wel uit gefietst met daarin nog de Kruisberg, IJzerenbosweg, Keuterberg en Kauwberg. De volgende dag ook gewoon naar het werk, maar op de terugweg in de auto, kreeg ik weer last en uitstraling naar de armen. Na een bezoek aan de huisarts werd ik 2 dagen opgenomen in het ziekenhuis. Er werden weer de gebruikelijke onderzoeken gedaan en een fietstest gedaan. (300W gehaald) Ook op een myocard scan was niets bijzonders te zien.

Eind oktober kreeg ik een nieuwe cardioloog, die het vreemd vond dat ze niets konden vinden. Zij stelde een nieuwe hartkatheterisatie voor met een FFR meting. Deze werd 14 november uitgevoerd en daaruit bleek dat ik in alle drie de kransslagaders een vernauwing had. (50%, 60% en 80%) Ik werd op de lijst gezet voor een open hartoperatie.

Deze is op 10 december uitgevoerd. Er zijn 4 omleidingen gemaakt met een ader uit mijn linkerarm. Na een beroerde dag na de operatie knapte ik erg snel op. Op de vierde dag kreeg ik een ECV. (elektrische schok onder narcose) om het hartritme weer op een goed pijl te brengen. Ik mocht de 5e dag na de operatie al weer naar huis. Het herstel ging erg snel met o.a. behulp van de hartrevalidatie was mijn conditie snel weer op een acceptabel niveau.

Al met al heb ik in 2010 nog 3446 km kunnen fietsen op de racefietst.

Nadat de pijn van het borstbeen weg was, kwam zo nu en dan wel een vervelend drukkend/trekkend gevoel in de borst terug. Hiervoor ben ik in maart 2011 weer opgenomen geweest. Er is een myocardscan gedaan, maar er werd niets gevonden. In april werd er weer een hartkatheterisatie uitgevoerd en toen bleek dat een van de omleidingen weer dicht zat. Er is toen een oorspronkelijk bloedvat gedotterd. Ik bleef last houden van het drukkende/trekkende gevoel met uitstraling naar de armen. In Zwolle kon men niets meer doen en ik heb een second opinion aangevraagd in Nieuwegein. Daar werkt men zeer efficiënt. Op een dag een intake gesprek, bloedafname, echo, fietstest en een evaluatie gesprek. Daarna binnen 2 weken een hartkatheterisatie en weer een week later de uitslag. Helaas kunnen ze ook in Nieuwegein niets vinden. Er is een bloedvat aan de achterzijde van het hart, wat niet goed functioneert, maar dat kunnen ze niet dotteren.

Men adviseerde wel om bij een maag, darm en lever specialist langs te gaan om te kijken naar een gaatje in het middenrif. Dit zou dezelfde klachten kunnen veroorzaken als hartklachten. Een Gastroscopie heeft uitgewezen dat ik geen gaatje in het middenrif heb.

Inmiddels zit ik wel weer op de racefiets en dit gaat met wisselende succes. Meestal kan ik de groep goed bijhouden, maar soms komt dat trekken de gevoel weer terug en dan is het zelfvertrouwen direct een stuk minder en gaat het tempo omlaag. Sinds eind augustus heb ik weer 2000 km gefietst. Het werk heb ik nooit helemaal losgelaten. Met mijn thuiswerkplek heb ik het contact met collega’s en klanten steeds goed onderhouden. Sinds eind oktober werk ik weer 40 uur per week. Je merkt wel dat bij stress situaties je gelijk een drukkend gevoel krijgt en ik reageer vaak zeer emotioneel op bepaalde situaties.

Nu ruim een jaar na de operatie houd ik last van een drukkend gevoel op de borst, met uitstraling naar de armen en een onprettig gevoel. Vanmorgen bij de cardioloog geweest, maar zij kan nu niets doen. Volgende afspraak is over één jaar ..