Niet meer moe zijn

Mijn naam is Ria en dit is mijn verhaal,ik ben pas 73 jaar geworden.In mei 2005 kreeg ik erg veel klachten die wezen op vernauwing in de kransslagader. Kramp in mijn kaken, pijn onder het borstbeen bij inspanning en in rust, uitstralend naar mijn armen. De cardioloog gaf mij medicijnen, het werd er niet beter van, ik kreeg allerlei onderzoeken en meer medicijnen.De moeheid nam toe, ik viel af. In december besloot de cadioloog na aandringen van mijn huisarts mij voor een hartcatheterisatie optegeven, die ein januarie 2006 plats vond. Ik moest gelijk blijven mocht niet meer van de kamer en werd na het weekend gedotterd met de verklaring dat ik nog net op tid was. Ik kreeg 2 stents, aan een vernauwing werd niets gedaan omdat deze in een zijtak zat en vlak achter de bocht. Men was bang dat er een beschadiging zou optreden ook was het te nauw voor een stent.
Tijdens het dotteren kreeg ik een fistel en later op de dag een flinke bloeding hierdoor. Een cardioloog zei dat ik met spoed van de fistel afgeholpen moest worden tervoorkoming van een beschadiging aan mijn hart. Ik kon haast niets, was vreselijk moe en mijn hart deed nog steeds pijn.
De vaatchirurg durfde het niet aan vanwege de bloedverdunners plavix en ascal die ik kreeg en stuurde mij naar mijn cadioloog, die vond het onnodig dat ik bij hem kwam en zei dat ik de plavix wel tijdelijk kon laten staan. In april werd ik geopereerd door een vaatchirurg die het wel aandurfde. Ik bleef lang nabloeden en kon na een week naar huis.
Ik kon langzaam aan weer wat meer, de druk op mijn borst bleef, maar dat was niets vergeleken bij de eerdere klachten, dus zei ik dat het heel goed ging. Eind december kreeg bij het fietsen de oude klachten terug pijnlijke linker arm benauwd en pijn op de borst. Ik kreeg weer meer medicijnen en schafte een fiets aan met ondersteuning dat was geweldig, ik kon me zonder klachten verplaatsen.
Het is nu zo dat ik veel klachten heb, hooguit een halfuur in een laag tempo kan wandelen, met druk en een beklemd gevoel op mijn borst waarna ik erg moe ben en geen zin en nut meer zie om naar mijn cardioloog te gaan. 
Mijn kwaliteit van leven is sterk verminderd, ik wil gewoon kunnen leven energie hebben voor mijn kleinkinderen, leuke dingen doen met mijn man en mijn huishouden op orde kunnen houden. Mijn man is 9 april geoperrerd en heeft 2 omleidingenen een nieuwe aortaklep gekregen is bijn 77 jaar en kan nu al weer makkelijker lopen als ik.
We zijn beide verder zo gezond als een vis.
Sorry dat ik zolang van stof ben maar ik moest het even kwijt.