Nieuwe ervaring met schrik op 31-10-2011

Beste Mensen. Tot op heden zit ik in feite en in stilte nog bij te komen van de schrik nadat ik op 31 october onverwachts per ambulance naar het ziekenhuis werd vervoerd.

Dat was nodig,nadat ik in het voorliggende weekend niet kon slapen van een onbetrouwbare druk op de borstkas rond de operatieplek uit october 2009,dus ik ging ermee naar de huisarts.

Het was een zwangere jongevrouw in opleiding tot huisarts en zij onderzocht mij,waarna zij mij

vertelde dat ze het ook niet vertrouwde en pleegde overleg met mijn huisarts.

Zij besloten om de ambulance te bellen waarin ik liggend met infuus voor alle zekerheid naar de

EHBO-post van het ziekenhuis in mijn woonplaats Zoetermeer werd vervoerd.

Dat was voor nader onderzoek,dus het ging gelukkig niet met gillende sirene,ook al kreeg ik wel

vooraf een spray onder mijn tong gespoten want ik bleek wellicht ook lage bloedruk te hebben.

Toen de arts in opleiding zei,dat zij het ook niet vertrouwde,overviel mij de emotie,want ik wist dat mijn vrouw er niets van begreep en kon door die emotie niets meer zeggen ter verklaring.

Dat sneed mij wel door mijn ziel,want ik voelde mij machteloos in die situatie.

Mijn vrouw zag wel dat ik dreigde onderuit te gaan,maar de vaste huisarts en de ambulance-

personeel grepen mij tijdig en legde mij op de brancard,maar ik bleef bij kennis.

In het ziekenhuis werd ik nader onderzocht en kreeg o.a.een soort sausje uit een sachet in mijn

mond toegediend,dat een lichte pepermuntsmaak had.

Daarna trok die druk langzaam van de Borstkas weg en kon ik weer dezelfde dag naar huis in de

auto van onze dochter die ondertussen werd gebeld vanuit het ziekenhuis.

Het onderzoek wees wel uit,dat er met hart en longen niets mis was en ook niet met mijn bloed.

Mogelijke eind-conclusie is wellicht,dat het toch een late na-werking kan zijn van die hart-operatie in 2009,dus is dat voor mij als geboren schildklier-patiënt toch te zwaar geweest.

Voor mij is het nu een dik wonder dat ik vorige maand toch nog 72 jaar mocht worden en dit nog

kan na-vertellen,want ik besef dat het best anders had kunnen gaan.

Van de schrik heb ik wel alvast de documentatie van de uitvaart met wilsbeschikking aangevraagd

welke ik ook al heb ontvangen maar nog niet ingevuld. Is geen prettige bezigheid.

Toch dient dit te gebeuren voordat het wel te laat is en niemand weet wat te doen.

Hierover is echter overleg nodig met mijn vrouw,dochter,officier van het Leger des Heils en mijn

2 jongere broers,zodat zij weten hoe mijn vrouw en ik het gereld willen hebben.

Door dit gebeuren hou ik er terdege rekening mee,dat ik toch onverwachts kan overlijden,want ik baseer dit op mijn persoonlijke medische ervaringen.

Het kan echter ook zijn dat ik heel wonderlijk nog 80 of zelfs 100 jaar wordt,wat ik nog niet weet. Er werd vroeger wel voorspeld dat ik nog niet eens 30 jaar zou worden.

Ondertussen werd ik vorige maand toch nog 72 jaar,dus heb ik het dubbele van die 30 ruim gepasseerd,maar de schrik zit er bij mij nog wel in ook al is de PC-activiteit mijn afleiding.

Dat wilde ik jullie toch even bekend maken ook al is dit geen prettig bericht.

Het is m.i.echter wel correct om jullie dit te laten weten,want misschien wil iemand reageren.

Dit ervaringsverhaal eindig ik met dank voor eventuele reacties en ik groet jullie vriendelijk.

Anton Doove.