nog meer emotie

  Ik wil/moet even mijn gal spuien.Ik werk sinds kort op therapeutische basis,.Wat mij niet bevalt is;-Ik heb een contract t/m dec dit jaar en ik heb te horen gekregen dat dit niet verlengt wordt in kader van de bezuinigen. Ik zit dus vanaf januari ‘09 zonder werk.- En dat als ik een 150 meter gelopen heb en een trap ben opgelopen van hooguit 10 treden, dat ik buiten adem ben en eerst moet bij komen. (Ik ging 2x per week naar de sportschool)Ik ben 2x gecatheriseerd en heb het idee dat na iedere keer de conditie afneemt, of zit het tussen de oren? 1 okt. heb ik een afspraak met de cardioloog, waar ik deze vraag ook zal stellen.Ik dacht dat ik het allemaal wel aankon, ik zit nog duidelijk in een verwerkingsproces, dat bleek vandaag duidelijk.Ben vandaag niet naar mijn werk geweest , ik wou naar de sportschool en daarna lekker genieten van de infrarood sauna en de zonnebank.Nou vergeet het maar, ik werd alleen maar somber en waarom weet ik niet.Alles was me teveel, ik had zelf het besef dat ik geestelijk niet aanwezig was, werd in de loop van de dag alleen maar moeier, moest  veel gapen echt veel gapen, ik ben uiteindelijk om 17 uur naar bed gegaan en ben als een blok in slaapgevallen.Mijn man heeft mij om 19.30 uur geroepen, vroeg hoe het met me was en daar kwamen de waterlanders, ik vertelde hem dat ik nu pas realiseer dat ik straks geen werk meer heb en dat ik ww moet aanvragen. Het werk doe ik met heel veel plezier en mis het werken in de “zorg” nu al erg mis, ik doe nu hand en span diensten ( ook belangrijk) maar het directe contact met de bewoners erg.Ik snap aan de ene kant mijn reactie niet en aan de andere kant is het wel goed dat ik het er uitgooi.Wie herkend het gevoel ………….