We hebben allemaal ons hartverhaal wat we kwijt kunnen. De ene nog erger dan de andere. Maar als wij een behandeling moeten ondergaan, dan zijn we er zelf bij. Dat blijkt niet zo erg dan dat je op afstand moet volgen wat er gebeurd. Ik heb een bypassoperatie ondergaan, zeven keer een nieuwe stent gekregen en vier keer gedotterd. Je zou het haast zeggen dat het went. Mijn vrouw is dit jaar een keer afgevoerd met een (achteraf bleek) een onschuldige ritmestoornis. Ik was bang en stond stijf van de zenuwen. Ikzelf heb te horen gekregen dat ik uitbehandeld ben en dat er weer een infarct aan zit te komen. Ik denk dan: “Als me iets overkomt weet ik er zelf niets meer van”. Maar je beseft je vaak te weinig at het je vrouw en kinderen doet. Laatst kwam ik erachter dat mijn jongste dochter, die met haar vriend samenwoont, regelmatig huilt uit bezorgdheid. Ik vraag me af of we niet teveel met onszelf bezig zijn en dat we meer met onze familie bezig moeten zijn. Het missen van vakanties en andere leuke dingen legt ook een zware claim op hun leven. Als wij er niet meer zijn, dan wten we er niets meer van. Maar onze familie moet verder. Laten we deze kerst opdragen aan onze naasten die ons lief zijn en zich zorgen om ons maken. Wij kunnen immers ons verhaal kwijt, zij niet. Allemaal een prettige kerst
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.
