onschuldig hartritmestoornis en toch medicijnen slikken?

Ik weet sinds kort dat ik een hartritmestoornis heb. Ik heb er tot nog toe alleen last van bij zware inspanning. Ik ontdekte het zelf omdat ik pijn op mijn borst kreeg bij het hardlopen en de bult op fietsen. Er is toen een ECG/fietstest gemaakt en toen bleek dat ik een hartritmesoornis kreeg bij de allerzwaarste versnelling. Ik dacht toen nog dat het misschien stress was want ik was ook overspannen en had last van hyperventilatie.
Na 2 maanden is er opnieuw een ECG op de fiets gemaakt en opnieuw deed hetzelfde verschijnsel zich voor. En ik gebruik nu al enige tijd bisoprofol. Dus ondanks dat medicijn weer een afwijking in het hartritme, weer in de zwaarste versnelling pas.
Volgens de cardioloog is het een vrij onschuldige stoornis. Ik mag nu ook wel weer, rustig aan, gaan sporten. Duursporten tenminste, piekbelasting is niet goed.
Maar nu heeft de cardiloog gezegd dat ik over moet gaan stappen op het medicijn sotalol. Als ik de bijsluiter lees van dat medicijn dan schrik ik me rot.
Nu vraag ik me af of het wel echt nodig is om sotalol te gaan gebruiken. Ik heb eigenlijk helemaal geen last van die hartritmestoornis, behalve bij inspanning.
Als ik nu gewoon rustig aan doe en gas terugneem op het moment dat ik pijn op mijn borst neem, dan is het toch ook goed? Ik houd er niet van medicijnen te slikken.
De cardioloog zegt: probeer het nou maar, maar wat voor voordeel kan het me eigenlijk opleveren?
Wie heeft soortgelijke klachten en ervaringen met wel/niet medicatie?