Opnieuw een operatie!

Hallo allemaal,

Afgelopen 21 april heb ik een tricuspidalisklepreparatie gehad, gecombineerd met een maze/operatie.
Alles goed verlopen, en de eerste 4 weken een vlot herstel. Daarna kwam de klad er langzaam in. Het werd door de huisarts op de bloedarmoede gegooid, en ook aan het vocht dat ik vast hield werd niet veel aandacht besteed. Zo rommelde ik nog eens een week of 5, 6 aan. Ondertussen steeds naar de huisarts, ijzertabetten, daar ziek van, nieuwe ijzertabletten, ook geen succes en uiteindelijk tegen huisarts gezegd dat ik daarmee stopte en 4 dagen aankeek tot ik terug moest naar mijn cardioloog.
Cardioloog schrok van mijn verhaal, vroeg echo aan en verwees mij naar internist om bloedarmoede uit te zoeken. Bij de echo bleek er vocht bij het hart te zitten, maar omdat het zaterdag was, kon dit niet aan een cardioloog gezien laten worden. Ik maandagochtend zelf de poli gebeld, en gezegd dat de echo naar mijn cardioloog moest, en dat ik teruggebeld wilde worden. Dit mislukte. Toen na 17.oo uur vervangend huisarts gebeld, die godzijdank adequater  reageerde dan mijn eigen huisarts. Hij kwam direct, constateerde vocht achter de longen en belde de eerste hulp.
Daar aangekomen het verhaal uitgelegd, de echo werd erbij gehaald, en het meest hororachtige scenario werd werkelijkheid. Mijn klep lekt weer net zo erg als voor de operatie!!!!!! N.l. maximaal 4 op 4. Dit betekend een nieuwe operatie op korte termijn, dus als het een beetje meezit binnen 3 mnd. na de vorige operatie.
Bijkomend probleem is dat het de tricuspidalisklep is die moeilijker te opereren is als de andere kleppen. Ook geeft een kunstklep op deze plek een veel groter risico op trombose op de klep etc. Er wordt druk overlegd met het Antonius in Nieuwegein, maar ik weet nog niet wat het gaat worden, maar realiseer me goed het lastige en risicovolle parket waarin ik zit.
Ondertussen heb ik om de bloedarmoede uit te zoeken een maagonderzoek ondergaan, en mag ik woendag nog voor een darmonderzoek.
Kortom, ik val lekker in de prijzen!
Dit weekend mocht ik met weekendverlof. Heerlijk, even naar man en 2 dochtertjes! Maar geloof het of niet, de hele week nergens last van gehad, vrijdagavond lekker naar huis, en zaterdagochtend een ritmestoornis.  Dit ging de hele dag op en af, dus om 3 uur smiddags toch maar weer terug naar het ziekenhuis, en daar zit ik nu mijn verhaal te doen.
Afgezien van een enkele paniekhuilbui, sla ik me er aardig doorheen, maar het blijft ellendig, zeker met het oog op mijn twee meisjes en man die hun mama en vrouw nog hard nodig hebben.Wist ik maar dat het goed kwam, en kon ik stiekem even in de toekomst kijken. Inmiddels ben ik al blij als ik nog een kleine twintig jaar erbij krijg. Dan blijft het niet dat wat ik echt zou willen, maar zijn mijn meiden tenminste volwassen, en in staat het zelf te redden.
Bedankt dat jullie mijn verhaal willen lezen. Het wordt vast nog vervolgd!

Groetjes, Elsje.