Partner van…

In juni 2008 heeft mijn man op 33-jarige leeftijd een hartinfarct gekregen. Het was een klap voor ons jonge gezinnetje. We zijn trotse ouders van een meisjestweeling van 3 en helaas zaten de dames erbij toen papa inzakte.  Hij is met de ambulance naar Breda gegaan en daar is vliegensvlug een stent geplaatst. Na 5 dagen mocht hij naar huis, heeft toen 6 weken thuis gezeten om te herstellen en is toen begonnen met werken. Na 4 weken werkte hij alweer fulltime, begon weer met voetballen. Hij was wel moe en sliep vaak 's avonds, maar toch zei hij dat het goed ging. De cardioloog had immers gezegd dat hij weer 100% was. Nu zijn we meer dan een half jaar verder en m'n man zit psychisch in de knoop. Hij maakt zich zo druk dat hij het weer krijgt, gaat hyperventileren, z'n kaken staan strak/verkrampt, krijgt steken op z'n borst, heeft last van een soort bonzen in z'n hoofd. Ik denk dat hij veel te snel weer met z'n gewone leven begonnen is en zich geen tijd heeft gegund om te herstellen en dat hij daar nu de klap van krijgt. Ik vind het heel moeilijk om hiermee om te gaan, wil hem graag helpen maar kan het eigenlijk niet omdat ik hem natuurlijk geen garantie kan geven (en niemand) dat hij het nooit meer krijgt. Hij heeft kalmerende middelen maar de klachten zijn niet weg, het ene uur is het minder dan het andere uur maar helemaal ontspannen kan hij zich niet. Is er iemand die dit probleem herkent of een partner die tips heeft om hiermee om te gaan?