Sollicitatie

Het is nu alweer laat, erg laat zelfs. Ik kan toch niet zomaar slapen. Het is nu alweer weekend. Een paar dagen met mijn ouders en vriendin weggeweest. Lekker naar zee. Een paar dagen om bij te komen. Ik had het niet nodig hoor, ik was al lekker met mijn meissie op pad geweest.

Nu was het de tijd om met mijn ouders op pad te gaan. Het hele jaar hadden zij dat niet fatsoenlijk gekund. Dat leg ik u allen nog wel eens goed en duidelijk uit, maar nu, nu niet.

Kijk ik ben nog een student, hoofdzakelijk uit hobby en passie ben ik hier actief. Om het duidelijk te stellen, ik ben een student Industrieel Product Ontwerpen. Ik heb intussen mijn theoretische jaren afgesloten en dit jaar moet ik mijn stage(s) lopen. Ik heb veel gedonder op mijn school gehad. Ze geloofden mij niet. De dingen die ik intussen heb meegemaakt zijn in hun ogen verzinsels en niet zo belangrijk. Dit terzijde, nu waar ik het over wil hebben.

Mijn vriendin had een (voor mij) enorm interessante stage gevonden, een stage bij een bedrijf dat revalidatie hulpmiddelen ontwikkeld en assembleert. Ik heb natuurlijk gelijk gereageerd op die advertentie. (natuurlijk ook  een beetje meer) de reactie daarop was heel leuk. Ik mocht gelijk op een eerste gesprek komen (bij het bureau; studentenbureau). Vanuit hun werd zo enthousiast op mijn curriculum en portfolio gereageerd. Daar ik gelijk na mijn eerste gesprek op gesprek bij het bedrijf mocht.
 Nu moet u weten dat ik vooral maandag (irritant) druk heb gezet op het bureau. Al heeft dat wel succes gehad. Naar ik begrepen heb, hebben velen gereageerd op die advertentie. En slechts enkelen hebben een echt gesprek gehad….

Maandags hadden we de afspraak gemaakt voor woensdag (mijn eerste gesprek). Ik had al met mijn ouders afgesproken lekker te genieten van een midweek in het westen (waar mijn ouders vandaan komen). Hierdoor moesten we toch naar Den Bosch. Mijn ouders gunnen mij de wereld, dus zij gingen mee, zo ook mijn vriendin. Toch nog anderhalf uur rijden vanaf het hotel.

Ik in de trein naar het tweede gesprek toe (vlakbij Tilburg). Toen werd ik gebeld door mijn tante. Ik herkende het nummer niet. Normaal had ik altijd zoiets van; als het belangrijk is, dan bellen ze wel terug. De laatste tijd deed ik mijn best mijzelf te verbeteren, dus belde ik terug. Op weg naar mijn gesprek met dat bedrijf belde ik dus terug. Ik vond het leuk dat ik mijn tante (het Ijskonijn) aan de telefoon kreeg. Ik had haar al een tijdje niet gesproken, maar ik had wel altijd veel lol met haar.

Ze sprak een beetje in shock. Ik begreep haar niet helemaal. Ze zei, Job, ja, uhhmm, ja, Ome Wim is van de trap gevallen, en uhhhmm, Hij is dood… kan je dat tegen je moeder zeggen en vraag even of ze me vanavond terug belt… vlak daarna hing ze op..

Ik dacht bij mezelf. Heeft mijn moeder nog een oom???? Ik dacht; dit kan toch niet, Wim? Nee.. de hele treinreis naar mijn sollicitatie heb ik mezelf afgevraagd of mijn moeder nog een oom had. Ik noemde mijn oom nooit ome Wim. Gewoon Wim was hij voor mij, niks anders. Ik heb me tijdens mijn sollicitatie afgesloten hiervoor. Het werd me toch niet duidelijk…. Ik kon er niet omheen, ik dacht de hele tijd; stel ik zeg mijn moeder… Wim is overleden en dan…. Stel ik heb mijn  tante niet goed verstaan… Nee het kon niet… het kon toch niet dat Willem. Wim overleden was. 57 jaar, een enorme charmeur, mijn god, dames van mijn leeftijd vielen als een blok voor hem. Hij kon pas praten. Ik heb zijn kunst nooit kunnen beheersen. Wat maakt het ook uit.
Mijn ongeloof te boven gekomen, was het toch echt Wim. Wim die overleden was…

57 jaar, ja echt 57 jaar… met een maagbloeding van de trap gedonderd.. dit was die vent die mij op het echte leven voorbereide gezien mijn vader het toen niet kon.  Die kerel waar ik mijn eerste en gelijk laatste porno-film mee zag. En waar ik daar met hem toen zo mee om gelachen heb. Hij voorzag een hele film (bloedserieus) van commentaar, waar ik niet meer van bijkwam. Iedere keer als ik zo één type reclame zie, lach ik altijd weer. Hij had zulke pret-oogjes. Hij heeft mij toch echt wat geleerd. Door hem heb ik kunnen lachen. Iedere keer als ik nu van die rare 0900 reclames zie, denk ik aan hem.

Dank je wel Wim! Jij was er voor mij toen mijn vader niet meer kon! Toen hij niet meer kon praten, toen hij mij niet meer kon leiden, toen hij niet meer een man van mij kon maken. Ach Wim, jij hebt ook nooit een idee gehad wat jij voor mij, je moeder, mijn moeder betekend hebt.

Wim, jij hebt zoveel ellende gehad (daar kunnen wij niet eens over praten) Jij hebt altijd zo goed op mijn grace, jouw pop en jullie moeder gelet.

Dank je wel Wim, rust in vrede!