T begon met een griepje…

In 2009 na verschillende keren de huisarts bezocht te hebben vanwege vermoeidheidsklachten en hartkloppingen, werd ik op een dag zo beroerd dat ik naar de spoedeisende hulp ben gegaan. Hier ontdekte zij Cardio myopathie. Mijn linkerkamer stond op knallen en ik was dus net op tijd gekomen! Ik was bang, huilde en voelde zoveel onmacht; hoe kon dit? Volgens mijn cardioloog simpelweg door een verwaarloosde griepvirus! Fijn, dus zo onschuldig is een griep dus niet…

Afgelopen juni ben ik wederom weer in het ziekenhuis beland, omdat ik na een half jaar geen betablokkers meer hoefde (omdat ze dachten dat ik wel zonder kon, aangezien mijn hartje weer aardig op de rails was) en mijn hart dus weer aan het opblazen was. 5 dagen gelegen en weer met de nodige bloeddrukverlagers en betablokkers naar huis. Maar doordat ik zoveel medicatie had gekregen om mijn hartritme en bloeddruk omlaag te houden, had ik na een week het zo benauwd, leek net of dat ik geen ademhaling meer had! Wat bleek bloeddruk was 88/45 en hartslag rond 55 soms iets hoger, soms iets lager… weer 5 dagen in het ziekenhuis (omdat de doktoren zo slim waren om de medicatie radicaal te veranderen, ipv de dosering te verminderen, door die verandering van de medicijnen ging mijn hartje weer van slag…) Hierna mocht ik weer naar huis, maar ik ben nu wel veel angstiger dan 2 jaar geleden en gedeprimeerder! Maar ik laat me niet kisten en probeer optimistisch te blijven (alhoewel dat nog wel een hoop energie kost en die heb ik juist weer zo hard nodig om de dag door te komen…)

Ik heb bepaalde verhalen zitten lezen maar kom maar weinig tegen met een soortgelijk verhaal over gedylateerde cardiomyopathie! Hoop eens met lotgenoten te kunnen praten en over mijn angsten…