Terug van lang weg geweest.

Hallo hartgenootjes.

Waar was ik de vorige keer gebleven?

Dat ze onderzoeken deden naar m’n klachten over kortademigheid, verzuring enz.

Ondertussen is er heel wat tijd verstreken en heb ik weer ontzettend veel meegemaakt.

In 2010 heb ik alle onderzoeken dunnetjes over moeten doen in het AZM.

18 mei 2010 Heb ik een links en Rechts- hart-catheterisatie gehad.

En in Juli had ik een afspraak met Dr. Sneijder. in het St.Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein.

Hij had alle gegevens bekeken en vond dat een operatie moest kunnen. Aan mij of ik wilde.

Ik vroeg naar de risico’s, als ik zou laten opereren . Die waren best wel groot,

maar wanneer ik niets zou laten doen ,dan waren de vooruitzichten ook niet goed.

Tja wat heb je dan voor keuze hè.

Ik kon er nog even over denken.

Zo gezegd zo gedaan.

In september belde hij me en ik zei dat ik het liet doen.

2x werd de operatie gepland en weer geannuleerd, vanwege spoedgevallen.

“n zenuwentijd… dat kan ik je wel vertellen.

10 december 2010 was het dan zover

Eerst ’n paar dagen wat onderzoekjes en 13 december werd ik om 8 uur in slaap gebracht.

Rond 13.00 uur waren ze klaar met me en het eerste dat ik me herinnerde

was dat het avond was en ik me best goed voelde.

Morfine doet gekke dingen met je hihihi.

De eerste dagen doet het ontzettend pijn.

Maar vergeleken met de keer ervoor, viel het nu reuze mee.

Voordeel is dat je wist welke bewegingen je uit je hoofd moest laten( dat wist ik nog van de eerste keer).

Ik had echter heel veel last van evenwicht-stoornissen

en in een week tijd waren de neurologen best vaak bij me geweest om testjes te doen en me uit te laten voeren.

Ct van het hoofd niks, Ogenarts vond ook niks. Tegen de tijd dat ik weer naar huis mocht wisten ze het nog steeds niet.

Ik heb er tot 29 december gelegen eer ik naar huis mocht.

Kerst , och het was wel gezellig, maar je mist toch iets he.

Eenmaal thuis. vond ik dat ik langzamer herstelde dan van m’n hartoperatie ( de 2e).

In Maart op controle in Nieuwegein . looptest. Liep minder passen dan voor de operatie.

Geen conditie zeiden ze.

Dat was maar al te waar.

Ik naar fysio. 2x per week een uur.

Ik ging niet naar de praktijk waar ik eerst ging, maar klopte aan bij m’n vroegere sportschool.

Zij hebben ook een fysiotherapeute.

En het gekke was… ze belde met het VGZ om te melden dat er geen code was voor mijn “toestand”.

Nou dan bestaat het ook niet zeiden ze.

Zij zei toen: ik heb hier toch echt wel een patient met die problemen

en als ik met u niet verder kan praten wil ik met ’n adviseur praten.

Deze belde de dag erna en de dag daarna had ik een brief in de bus,

dat ik het vergoed ging krijgen en met de hand geschreven een code erbij.

Dat noem ik nou service See you