TERUGBLIK OP DE LAATSTE 15 JAAR

Het begon met een ernstig herseninfarct op 6-2-1996. Ik was toen 49 jaar oud.

Echt heel ernstig. Ik was verlamd, Kon op dat moment niet meer spreken en niet bewegen.

Wel denken. Ik dacht aan mijn 2 kinderen op de HBO en MBO. Aan mijn vrouw. Hoe moest dit nu ? Ik was bang dat ik dood zou gaan.

Na een periode in het ziekenhuis vocht ik voor een beetje menswaardig bestaan, met o.a.

Fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, een neuropsycholoog, maatschappelijk werk en een cardioloog.

Na ong. 1 jaar kwam ik toch weer redelijk goed uit het proces, Wel wat gehavend. Met name rechts was ik gehandicapt. Ook mijn korte geheugen liet me in de steek.

Ook werd duidelijk dat mijn hart hierdoor progressief achteruitging. Zo erg dat ik in overleg met een nieuwe cardioloog besloot dat ik zou trachten om te trachten om voor harttransplantatie in aanmerking te komen

Na 2,5 jaar op de wachtlijst te hebben gestaan werd op 7-1-2003 een “nieuw” hart bij mij ingebracht.

Terugkijkend op deze periode kijk ik met grote voldoening terug op deze periode.

Mijn dochter woont samen en heeft 18 maanden geleden een eeneiige tweeling (2 jongens) gekregen; Mijn zoon heeft een “wereldbaan” en reist de hele wereld over. Mijn vrouw is gelukkig.

En ik ? Ik ben ontzettend gelukkig dat ik nog OPA geworden ben. Dat ik alle verhalen van mijn zoon mag meemaken. Dat mijn leven een nieuwe dimensie gekregen heeft als ik uit het raam kijk. Dat ik weer nieuwe bijbanen gekregen heb.

En dat allemaal in mijn “reservetijd” Natuurlijk ook dank zij de nabestaanden van mijn

hart-donor. Het leven is heerlijk ! Zalig en gelukkig 2011 !!!

Wim de Jong.