Toch pas op de plaats.

Het is alweer even geleden, dat wij weer bij de huisarts waren en het gesprek moesten voeren over het voorstel van de second opinion. Natuurlijk hadden ik er samen met mijn man nog veel over gepraat, want het is nogal niet niks, om weer het hele circus in te gaan. Wij hebben dan ook veel zitten plussen en minnen en besloten toch maar te wachten op de mening van de huisarts.
En dan zit je in de spreekkamer en ziet de dokter meteen aan je gezicht, dat er gepraat moet worden en gelukkig gaat hij dat niet uit de weg. Dus wij het hele verhaal gedaan en waren benieuwd hoe hij zou reageren. Wij hadden de mails, die over en weer waren gegaan uitgeprint en mee genomen, dus die werden eerst gelezen. Ook hij had enig voorbehoud, maar zei, je kan ook gewoon je verhaal voorleggen en vragen hoe of wat, misschien hoef je niet weer alle onderzoeken.
Daar ik ook nog andere chronische kwalen heb, zoals diabetes, moest daar ook nog aandacht aan besteed worden en toen wij weg wilden gaan, zei hij, ik zou die second opinion toch maar niet doen. Al je onderzoeken zijn al meer dan 6 jaar geleden en zullen dus inderdaad wel opnieuw moeten, als je er veel energie in moet steken, met steeds weer naar Eindhoven te gaan, heb je kans, dat je voorlopig zoveel energie inlevert, dat je weer een slechte winter krijgt, juist nu wij alles een beetje onder controle hebben. Het enigste wat het op kan leveren is een ander medicijn, wat dan nog de vraag blijft, of je er baat bij hebt.
Goede raad is in dit geval goedkoop. Geen gedoe, geen op en neer gereis en geen hoge kosten voor de verzekering.
Weet je, ik ben blij, dat het niet door gaat, ik zag er zo tegen op, maar had mij wel voorgenomen, dat als de huisarts zei, beter van wel, wel te gaan, dus ik ben eigenlijk best opgelucht.