Beste mensen,
Het is niet mijn gewoonte om op internet een ervaring te plaatsen die ingrijpend kan zijn maar het lijkt me in dit geval wel op zijn plaats en ik heb me ook voorgenomen dat het ook eenmalig moet zijn.
Mijn verhaal begint eigenlijk in 2008 tijdens een lichamelijk onderzoek bij een onafhankelijke arts, dit onderzoek was nodig omtrent mijn aanvraag voor een Arbeidsongeschiktheidsverzekering.
De arts constateerde een hartruis en tegelijk aangaf dat een hoop mensen dit hebben en geen problemen daarbij ondervinden. Echter hoewel ik verder op dat moment geen klachten had bleef dit wel knagen in mijn achterhoofd temeer omdat mijn vader in het verleden twee hartoperaties heeft ondergaan (allebei omleidingen) en mijn oudste broer op 52-jarige leeftijd onverwacht overleed.
Op dat moment was ik 46 jaar.
Reden voor mij om toch een consult bij de Cardioloog aan te vragen en die kwam er ook. Er bleek inderdaad een hartruis te zijn die veroorzaakt werd door een lekkende Mitralisklep. Er was geen reden tot zorg omdat de lekkage tussen graad 1 en 2 was vastgesteld en omdat ik geen klachten had was een controle over twee jaar wel genoeg.
Al dus geschiede dat ik na 2 jaar weer trouw bij de Cardioloog terecht kwam en ik kon vervolgens weer gaan omdat er geen veranderingen waren t.o.v. van twee jaar daarvoor. De echo en ECG lieten geen verandering zien evenals mijn klachten die er (nog) niet waren.
Ik kon dus weer over twee jaar terugkomen.
Dit herhaalde zich nogmaals in 2012, totdat ik in 2013 toch klachten kreeg van verlies van conditie en kortademig werd. Dit werd mij heel erg duidelijk op het moment dat ik in de winterperiode in een hotel verbleef in Berg en Dal. Mijn hotel lag op en heuvel en elke keer dat ik die heuvel op moest lopen was dat erg vermoeiend en ik was ontzettend kortademig. Eenmaal in de hotelkamer was ik totaal bezweet en moest ik op adem komen, en dat in de winterperiode.
Het rare is dat ik steeds nog dacht dat het aan het ouder lag, en of kon het ook aan mijn longen liggen?
Een bezoek aan de longarts gaf aan dat ik leed aan astma en kreeg de nodige medicijnen, die uiteraard totaal niet hielp. Achteraf gezien een totale verkeerde diagnose. Een bezoek kort daarop aan de Cardioloog en de nodige onderzoeken gaf duidelijkheid. De Mitralisklep was inmiddels erg gaan lekken naar graad 4 en de linkerboezem was inmiddels vergroot door de extra kracht die nodig was om het bloed maar rond te pompen met de boezemkleppen die niet meer sluitte. De onderzoeken die daarna volgende bracht nog aan het licht dat de Tricuspidalisklep inmiddels ook lekte.
We leefden onderhand begin 2014 en ik werd erg laat pas geholpen na een wachttijd van ruim 7 maanden na diagnose in oktober 2014 in het Antoniusziekenhuis Nieuwegein.
Maar goed, de operatie werd in oktober 2014 uitgevoerd via de zogenaamde minimale invasieve operatie (de heartport procedure) waarbij bij beide boezemkleppen een plastic ring werd geplaatst om de boezemkleppen sluitend te krijgen. Dit ging erg goed echter kreeg ik hoge koorts die twee weken duurde en zo lang verbleef ik ook in het ziekenhuis. Uiteindelijk mocht ik wel naar huis toen de koorts ging zakken. Het herstel ging erg goed en binnen zes weken na de operatie was ik weer aan het werk zij het opbouwend vanuit drie dagen in de week. De hartrevalidatie programma heb ik niet afgemaakt omdat ik me zo goed voelde en het hart ook goed reageerde.
Hoewel ik nog wel last bleef houden van de hartritmestoornissen die veroorzaakt werden door de vergrote linkerboezem, is er enkele maanden na de operatie een Cardioversie uitgevoerd die een positief resultaat opleverde en alleen het zogenaamde hart overslaan zou blijvend zijn wat verder onschuldig was.
Doch in 2018 (toen bijna vier jaar na de 1e hartoperatie) kreek ik weer dezelfde klachten als destijds. Omdat je nu weet welke klachten het zijn is het ook eerder herkenbaar en er volgde wederom een consult bij de Cardioloog die na de nodige onderzoeken bekendmaakte dat de Mitralisklep alweer lekte. Kortom, na de bekende onderzoeken weer te hebben ondergaan was het duidelijk dat er een 2e operatie nodig was en wel via de borst ditmaal omdat het niet meer via de Heartport procedure kon en het meer werk zou opleveren i.v.m. verklevingen die waren ontstaan wat overigens een normale reactie is.
De 2e hartoperatie was in oktober jl. precies vier jaar na de 1e hartoperatie. De bedoeling ditmaal was om een kunstklep te plaatsen, echter tijdens de operatie bleek dat dit niet nodig was en is de klep gereconstrueerd met de nodige ondersteunende materialen die zijn aangebracht. Daarnaast is het hart overslaan verholpen door een Ablatie procedure uit te voeren en tot slot het afsluiten van het linker hartoor met een clip. Beide plastic ringen zijn niet verwijderd. De Tricuspidalisklep bleek goed te functioneren.
Het gaat nu goed maar het heeft me wel heel wat gekost, en geestelijk meer te verduren gehad dan bij de 1e keer. Veel gebeurtenissen gingen op herhaling maar toch is de beleving weer anders.
Doch raad ik de Heartport procedure aan indien dit mogelijk is althans als dat de artsen aangeven, ik kan nu een vergelijk maken gezien dat de 2e hartoperatie door de borst heen ging en de weg naar herstel duidelijk langer maakt. Ik ben nu bijna vijf maanden verder en nu pas heb ik echt weer de energie terug.
Maar bovenal zijn de klachten weg en reageert het hart keurig.
Hoewel er veel over je heen komt ben ik altijd positief geweest in een goede afloop, ik bedenk altijd weer dat er ergere dingen zijn waarvan de afloop linksom of rechtsom kan opgaan en dus zwaarder weegt in de weg die je moet afleggen en de onzekerheid die er mee gepaard gaat. Ik wil de hartoperaties niet bagatelliseren omdat het uiteraard ook fout kan gaan en de omstandigheden in brede zin mede bepalen in een goede of minder goede afloop, maar er is veel kennis aanwezig en als het verhaal duidelijk is wat er moet gebeuren heeft het dan ook iets positiefs ondanks alle ongemakken die erbij komt kijken.
Hoe het verder ook zij, in vier jaar tijd kan er dus veel gebeuren, pluk de dag die je gegeven is !
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.