Ik Ben een beetje verdrietig, ik kreeg deze week weer te horen, U bent uitbehandeld, wij kunnen niets meer voor U doen.
Het valt niet mee, dit te accepteren en je er bij neer te leggen.
Ik wist het al 6 jaar, maar je denkt, ze zijn zo knap, misschien weet men nu meer, kan men meer….., niet dus.
Na vele infarcten, gedotterd en geopereerd, zit er voor mij dus niets anders op, dan te wachten op de fatale klap.
Voor transplantatie kom ik niet in aanmerking, een tweede operatie is niet mogelijk.
Lig nu al 5 jaar haast de hele dag op bed en dat is de reden, dat ik er nog ben.
Ik vermaak mij nog wel met mijn laptop op bed en alles wat er in onze tuin gebeurd, maar soms valt het niet mee.
Ik hoop hier met jullie ervaringen te delen en misschien eens lekker te lachen om een leuke belevenis.
Misschien ook interessant
Help mee en doneer
Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.