Van hartfalen naar hartinfarct

Mijn eerste hartverhaal beschrijft het hartfalen. April 2014 ben ik voor 60% afgekeurd. Bij mijn huidige werkgever heb ik inmiddels een nieuw contract én een nieuwe functie. Nu kan ik een nieuw verhaal aan “Mijn hartverhalen” toevoegen.

Vrijdagavond 23 oktober 2015 werd ik niet goed. Na afstemming met de huisartsenpost in Etten-Leur werd ik in de ambulance naar het Bravis ziekenhuis in Roosendaal vervoerd. Daar werd een hartinfarct vastgesteld en werd ik diezelfde avond voor een dotter behandeling naar het Amphia ziekenhuis in Breda gebracht. Aldaar bleek al snel dat dotteren het probleem niet zou verhelpen. Eén kransslagader was al dicht, de anderen waren er niet best aan toe. Besloten werd mij te opereren en wel zo snel mogelijk. 

Zaterdagmiddag ging ik onder het mes. Een slagader uit mijn rechteronderbeen en de borstslagader werden gebruikt om omleidingen te maken. De eerste dagen werd gezocht naar het juiste medicijn om de hartritmestoornissen onder controle te krijgen. De vijfde dag lukte dat en werd ik diezelfde dag vervoerd naar het Bravis ziekenhuis voor verdere behandeling. 

Normaliter sta je na 5 tot 8 dagen weer buiten en kan je thuis verder herstellen. Bij mij echter werd vastgesteld dat de leverwaardes niet goed waren, waardoor ik (11 dagen na opname) op 2 november 2015 naar huis mocht, mét een aardig gevulde tas medicijnen. 

Inmiddels, 1 januari 2016, ben ik twee maanden verder en gaat het lichamelijk herstel voorspoedig. De wonden helen mooi, kan inmiddels weer op beide zijden liggen en probleemloos opstaan en zitten. Geestelijk echter heb ik aanmerkelijk meer moeite. Van winterdepressie tot aanmerkelijk toegenomen emoties, de schrik achteraf van wat er allemaal in korte tijd in sneltreinvaart gebeurd is, de lichamelijke én geestelijke gevolgen. 

Vanaf het moment dat de ziekenbroeders mij thuis kwamen ophalen, werd ik geleefd en ging veel gewoon aan mij voorbij. Pas na enkele weken bijvoorbeeld herinnerde ik mij het bijkomen na de operatie. Enkele dagen ben ik gewoon kwijt. 

Vanaf nu verder met herstellen. Alternatieven zoeken voor de medicijnen die nu even moeten, maar niet te lang. Kijken wat er nog aan werk kan. Kortom, een nieuw jaar, een nieuw begin……….