Veranderingen na bypass operatie

Ik kreeg in 2006 een infarct, daarnaast na nu blijkt twee hartstilstanden op weg naar het ziekenhuis.

Ben daar toen redelijk goed van afgekomen.

Dachten ze maar eigenlijk bleef ik mij behoorlijk beroerd voelen. Totdat ik verhuisde naar Brabant ik knapte aanvankelijk weer wat op tot 2009, het halve jaar was het ziekenhuis in en dan weer eruit. Kreeg een catherisatie en daar kwam uit dat het een en ander niet goed was, waren zelfs problemen achter het hart. Dit was in Geldrop dus ik werd doorgestuurd naar het catherina ziekenhuis in Eindhoven, moest een speciale catherisatie ondergaan omdat ik niet in staat was de fietsproef te doen. Dus moest het hart met medicatie worden opgejaagd, doodeng was het. Uiteindelijk kwam daaruit dat ik niet gedotterd kon worden want het was te ernstig. Mocht de operatie thuis afwachten, kon helemaal niets meer. Dus bankhangen beetje computeren en dat was het. Mijn hele leven stond stil. Maar het gaf me ook wel tijd om veel na te denken. Mocht daarna weer naar huis. Helemaal overstuur was ik. Ik thuis en werd voor de tiende keer thuis weggevoerd met de ambulance weer naar Geldrop schampschotten kreeg ik voortdurend dat zijn kleine infarctjes. dus lag op; de ic, aan de nitro telkens als ze me ervanaf wilde halen ging het accuut fout. Op een gegeven momemt maakte ik een groot infarct door maar voelde die aankomen maar er kwam niemand. Dus om de aandacht te trekken trok ik de draden eraf. Kwamen ze aangevlogen een groot infarct lag ik door te maken, direct daarop werd er met spoed contact opgenomen met het Catherina en met spoed ben ik toen geopereerd. Ik, lag toen al twee weken op de IC. Vol medicatie en ik bleek ijzergebrek te hebben. Maar mijn cardioloog heeft me vele bloed gegeven om me iets sterker de operatie in te laten gaan. Mijn man wist dat ik naar het catherina ziekenhuis gebracht werd maar hij kwam even langs en ging weer weg. Nou daar ging ik dus alleen met spoed door een zeer lange sluis naar de ok. Zonder dat iemand erbij was. Ik voelde mij zo eenzaam toen, en verdrietig. Tot overmaat van ramp zag ik een ok met iemand op een bed liggen en alles vol met bloed ongelooflijk zoveel. met die beelden werd ik in slaap gebracht. Niks geen voorbereidingen. Ik werd om 16 uur geopereerd en was om half zeven savonds weer op de High Care terug daar weet ik niets meer van. De volgende ochtend mocht ik naar de afdeling terug.

Ik was de andere dag enorm ziek niet te geloven. Na drie dagen ging ik terug naar mijn eigen ziekenhuis in Geldrop. Ineens kwam er allemaal rommel uit mijn wond op een plek dacht eerst van komt vast door mijn bh, maar hun zeiden is wondvocht en ik nee er is iets anders aan de hand. Goed mocht na zes dagen toch naar huis terug. Na anderhalve week was ik doodziek dus maar ze dachten spierpijn nu ben ik altijd een enorme fanatieke sporter geweest dus ik zei niets ervan het is iets anders hoop gebakkelei eromheen eerst nog maar uiteindelijk kwam er weer een arts bij en werd een ambulance gebeld en ik had dus een flinke ontsteking die heel gevaarlijk bleek te zijn dus ik lag weer twee weken in het ziekenhuis, daarna weer naar huis met voor maanden en maanden anti biotica, het wilde maar niet genezen en ik had verpleging twee keer per dag thuis, ondertussen was er weer een ontsteking hup weer opgenomen. Al met al ben ik tot en met de kerst bezig geweest om die ontstekingen weg te krijgen, had tien ontstekingen op de wond gehad.

Het heeft mij veel tijd gehad om na te denken over alles in mijn leven en ik kwam tot de conclusie dat mijn leven met mijn man alleen maar stress betekende. Nu ben ik zo fit en geniet van het leven, maar zit wel in een echtscheiding. Want ik had geen leven meer. Nu denk ik carpe diem en wil verder op eigen benen gaan staan. Ik weet niet of er meer mensen zijn die zulke veranderingen hebben doorstaan? Het diep inzichzelf kijken en erover nadenken wat ze met hun leven willen?

Al met al heeft het heel veel impact op mijn persoonlijke leven gehad. Ben heel bewust en ja ik zag het licht. Er zijn zoveel onverklaarbare spirituele dingen in mij wakker gemaakt waarvan ik het bestaan niet kende. Al met al nu ik voor mijzelf opgekomen ben voor het eerst in mijn leven, voel ik mij eindelijk opnieuw geboren.

Groetjes Marylinn