Vervolg van mijn hartverhaal

24 juni
Bedrijfsarts belde. Zijn plan: rust deze week maar even uit van alle heftige gebeurtenissen. Volgende week donderdag de katheterisatie en dan na het weekend weer voor halve dagen aan de slag.
Ik zie dat nog niet zo zitten, eerst maar eens zien hoe het dan gaat.
Ondanks dat ik veel zin heb om weer wat te gaan werken (mis de contacten vooral heel erg), is het nu absoluut niet haalbaar. Ik kan amper mijn dagelijks bezigheden gedaan krijgen….. en dan bedoel ik echt alleen de basisdingen (opstaan is soms al bijna teveel helaas).

26 juni
Teamuitstapje. Gezellige avond met mijn collega's. Kookworkshop Arabisch gehad. Voornamelijk Marokaande gerechten.
Erg leuk om te doen en lekker gegeten.
Fijn om weer eens even iets anders te doen dan naar ziekenhuis, dokters e.d.
Lekker bijgekletst met collega's. 't Was een fijne avond! (alleen een beetje laat geworden, dus heel moe na afloop!)

2 juli
Vandaag de hartkatheterisatie.
De ingreep zelf viel reuze mee. Afgezien van de verdovingsprikjes en het insteken van de katheterslangen voel je er weinig van. Soms slaat je hart op hol, omdat ze dan met de slang erin gaan. Soms ineens heel koud of heel warme golf door je hele lijf bij het inspuiten van verschillende stoffen (o.a. contrastvloeistof).
Je kunt ook goed meekijken op de monitor en natuurlijk meeluisteren. Een verpleegkundige gaf me ook steeds uitleg bij alles. Heel prettig! Maar dit was volgens mij ook meteen bedoeld om je wat af te leiden….
Na afloop vertelde de cardioloog dat zoals al verwacht de hartklep ernstig lekt (mitralisklepinsufficientie). Verder waren de kransslagaders mooi schoon en het hart naar omstandigheden ook in goede conditie. Dat is in ieder geval goed nieuws.
Maar vertelde hij er meteen bij: je bent echt niet gek, het is niet raar dat je zo moe bent, er is echt ernstig iets aan de hand! Neem goed rust en zorg dat je zo goed mogelijk fit blijft tot aan de operatie. Niet teveel doen dus.
Maar de cardioloog had ook geen 'vliegende spoed' zoals hij dat noemde met de operatie.
Na zijn vakantie zou hij alles in orde maken en insturen naar de hoogleraar in Utrecht. Hij wil perse dat ik door een hoogleraar in Utrecht geopereerd wordt. Die is heel goed in repareren en vervangen van hartkleppen. Daar moet ik dus maar op vertrouwen en afwachten weer. Altijd weer dat eeuwige wachten…….
Na de katheterisatie moest ik 4 uur plat liggen en dat was eigenlijk het zwaarste van de hele dag.
Na die 4 uur voorzichtig overeind, eerst rustig in de stoel zitten, daarna beetje lopen. Viel niet mee, want ik was heel duizelig en onvast op mijn benen.
Toen viel ook de stroom nog eens uit in heel het ziekenhuis en was het even de vraag of ik wel naar huis kon, want ik mocht geen trappen lopen (raar eigenlijk, want dat moet ik thusi natuurlijk ook!).
Na het avondeten ben ik van de afdeling vertrokken. Eerst nog even bij mijn vader op bezoek en dan mee naar huis!

6 juli
Mijn vader was thuis uit het ziekenhuis, maar is vandaag weer opgenomen i.v.m. een flinke onsteking. Nu ligt hij in Maastricht en in kan er niet heen, want kan die lange reis niet aan.
Hoop dat ze hem goed helpen daar! Wat een ellende toch voor hem.

7 juli
Het valt nog steeds erg tegen na de katheterisatie. Herstel gaat langzaam.
Gisteren de huisarts laten komen omdat ik zo ontzettend moe blijf en heel duizelig. Bloeddruk was heel laag, maar daar is weinig aan te doen. Af en toe soep eten en zoute dropjes en hopen dat 't weer wat stijgt.
Vandaag met Anne naar het consultatiebureau geweest. Omdat ik niet mag rijden of fietsen lopende erheen. Het is maar 3 straten verderop, maar wat een wereldreis. Had de buggy meegenomen, dan kon ik daar lekker achter hangen en dat was ook wel nodig.
Anne deed het goed, goed gegroeid (bijna een meter lang en 14,2 kg zwaar!)
Alleen toen het tijd was voor de ogentest begon ze grapjes te maken en wist de verpleegkundige dus niet goed of ze 't nou wel of niet kon zien. De ogentest moet dus in september nog eens overgedaan worden. Tja, en hopen dat ze dan wel mee wil werken….

9 juli
Het gaat echt niet langer zo. Ik ben zo moe, trek het zeer regelmatig niet. Een hele dag met Anne thuis is gewoon te lang. Ik sleep me echt door die dagen heen. De volgende dag lig ik de hele dag voor pampus.
En alles in huis e.d. versloft steeds verder.
Ik vraag me echt regelmatog af, wie er nou eens voor mij zal gaan zorgen, want dat is echt even nodig.
Mijn broer heeft me vandaag goed geholpen en samen zijn we alle instatnties afgeweest, net zolang tot er wat hulp geboden werd.
Nu krijg ik vanaf volgende week thuiszorg en hopelijk neemt dat wat druk van de ketel en krijg ik ruimte om eens wat orde op zaken te stellen. Ik moet b.v. nodig eens mijn administratie bijwerken, want de belastingdienst begint dreigbrieven te sturen.

10 juli
Mijn vader is weer thuis uit het ziekenhuis in Maastricht, maar het gaat nog niet geweldig. Hij zal lange tijd nodig hebben om te herstellen van al het gebeurde.
Ondertussen zit ik ook ongeveer om de dag bij de tandarts. I.v.m. de operatie moet het gebit ontstekingsvrij zijn. Uit angst dat de kaakchirurg zou zeggen dat er tanden en kiezen getrokken moeten worden (ze nemen geen risico met mogelijk gevaar voor ontstekingen en trekken dan de tanden gewoon) was ik naar de tandarts gegaan voor advies. Ik wil mijn gebit niet kwijt namelijk.
Nu gaan ze er alles aan doen om ontstekingen te voorkomen, maar dat betekent dat ik zeer regelmatig naar de tandarts moet. Kan er ook nog wel bij!

13 juli
Maar weer eens naar de huisarts. Maatschappelijk werk gaat haar bellen voor info en ik wil haar graag zelf even op de hoogte brengen van de hulpvragen die ik gesteld heb.
En wat een papierwerk zeg, die indicatieaanvragen. Wel goed om het eens vand e andere kant mee te maken, maar wat een irritatie levert dit op t.o.v. het systeem. Snap wel dat clienten hier soms heel moe van worden… ik wel tenminste!

14 juli
Eerste keer thuiszorg. Rita deed het geweldig met Anne. Nam haar mee, zodat ik even uit kon rusten. Anne heeft een topmiddag gehad en heeft druk mee gepoetst en gehlopen met stofzuigen e.d.

15 juli
Weer een keer naar de tandarts voor een wat grotere behandeling. Vand e cardioloog moet ik antibiotica voor elke behandeling waar mogelijk bloed bij te pas komt.
En van de antibiotica wordt ik weer niet lekker helaas…..

16 juli
Vanochtend met Anne naar de huisarts geweest, want ze heeft verschrikkelijk ontstoken oogjes. We lopen de deur wel plat bij de huisarts de laatste tijd.
Vanmiddag naar de kaakchirurg. Eerst foto's maken van het gebit.
Kaakchirurg vond gelukkig dat de tandarts goed bezig is en zag geen reden om tanden te trekken gelukkig!
Hij gaf wel de tip om geen onnodige behandelingen te doen, omdat elke ingreep natuurlijk het risico op infectie vergroot. Maar voorlopig 1x per maand mondhygieniste was een heel goede zet en daar moet ik dus mee doorgaan.
En voor elke behandeling antibiotica innemen.

17 juli
Naar de KNO arts. Na bekijken van de foto's, bleek dat rechts de holtes niet vrij zijn. Maar weer een antibiotocakuurtje ertegenaan gooien dus.
Buiten de normale hooikoortsklachten had ik niet echt last, maar ja, 't is blijkbaar nodig. Het risico op infectie moet uitgesloten worden.
Mijn vader is vandaag op controle geweest in Maastricht. Bleek eigenlijk een beetje voor niks, want zijn behandelend arts was er niet en hij werd gezien door een co-assistent die eigenlijk niets mocht doen. Zo'n lange vermoeiende reis, om er dan vervolgens helemaal niks wijzer van te worden.
Volgende week moet hij weer op controle, maar dan is zijn eigen arts er wel gelukkig.

22 juli
En voor de verandering ga ik maar weer eens naar de huisarts. Ik heb zo'n last van de bijwerkingen van de antibiotica.
Maar weer een tabletje erbij gekregen, ik hoop dat 't helpt.
Daarna naar de bedrijfsarts. Zijn voorstel is dat ik op 24 augustus weer voor halve dagen aan de slag ga. Ik heb hem gezegd dat ik dat pas kan toezeggen als 't zover is. Ik kan zoveel weken niet vooruit kijken.
Daarbij is het niet logisch om zelf zoveel hulp nodig te hebben en dan wel te willen gaan werken. Dat rijmt niet met elkaar.
's Middags had ik nog een afspraak bij maatschappelijk werk, maar daar aangekomen was er niemand aanwezig.
Erg vervelend, want ik zit al 2 weken op die intake te wachten. Gebeld, maar ze snapten er niets van. Degene waar ik de afsprak mee had volgens de brief die ik had ontvangen, was al geruime tijd ziek en al haar afspraken waren afgebeld. Nou, mij hebben ze dus niet gebeld…..

23 juli
Maatschappelijk werk belde. Ze snappen nog steeds niet wat er nou mis was gegaan.
Volgende week heb ik een nieuwe afspraak. Weer een week wachten.
Als je hulp nodig hebt, bestaat het leven vooral uit wachten, wachten, wachten….. om ziek van te worden….