woensdag 12 januari 2011

Op 8 November 2008 heb ik een hartinfarct gehad, ik was toen 51 jaar en samen met mijn vrouw verschrikkelijk druk met mijn bedrijf. Ik rookte nog als een ketter ondanks dat ik al bij de vaarchirurg liep i.v.m. etalagebenen.

Wel was ik al begonnen met een cursus stoppen met roken van Sensire.

Deze cursus heb ik niet meer afgemaakt omdat ik dus een zwaar hartinfarct kreeg.

Ik kreeg 21.00 uur in éénkeer een heftige pijn op de borst en deze zakte niet ondanks dat ik even op de bank ging liggen.

Ik vroeg mijn vrouw of zij de dokterspost wilde bellen en zij heeft toen de telefoon gepakt om te bellen, maar de pijn was zo heftig dat ik tegen haar zei; bel maar gelijk 112 want dit is niet goed, verschrikkelijk wat had ik een pijn.

Gelukkig was de ambulance er super snel, alhoewel als je pijn hebt duurt het altijd voor je gevoel erg lang.

Ze hadden snel in de gaten dat ik een zwaar voorwandinfarct doormaakte en maakte mij klaar om vervoerd te worden naar Enschede al waar de Interventiecardioloog klaar zou staan.

Het ritje van ongeveer 30 minuten leek wel uren te duren, ook voor mijn vrouw die voor in de ambulance zat en dus zag hoe de chauffeur zijn best deed om met alle toeters en bellen zo snel mogelijk in Enschede te zijn.

In Enschede stond iedereen al klaar om gelijk te beginnen en na verloop van tijd had de interventiecardioloog het bloedpropje dat de kransslagader afsloot verwijderd en kreeg ik een stent op de plaats van de vernauwing.

Vervolgens werd ik naar de IC gebracht met de mededeling dat er behoorlijk wat schde was aangericht aan het hart en dat er nog meer vernauwingen zaten maar dat het te gevaarlijk was om deze gelijk te behandelen.

Ik moest eerst maar zien bij te komen van deze ingreep.Na 2 dagen op de IC in Enschede te hebben gelegen werd ik vervoerd naar het ziekenhuis in Winterswijk om daar weer wat op krachten te komen.

Na 8 dagen werd ik weer naar Enschede gebracht voor een catheterisatie en daar zijn nog drie stents gezet en mocht ik de volgende dag naar huis.

In de onderzoeken daarna is gebleken dat mijn pompfunctie nog 35 procent was en dat er een behoorlijk deel van de hartspier was afgestorven, waarschijnlijk had ik twee dagen voor het grote infarct al een infarct gehad.

Inmiddels heb ik al weer enkele keren in het ziekenhuis gelegen voor onderzoek en aanpassing van de medicijnen (ace-remmers, betablokkers, plastabletten, bloedverdunners, cholosterolverlagers en nitraten zoals promocard)

Momenteel gaat het redelijk, ik ben natuurlijk gelijk gestopt met roken en heb de zaak van de hand moeten doen.

Ik heb 2 Labradors aangeschaft en loop daar ontzettend veel mee in het bos zowel bij mooi weer als bij slecht weer, want dat moet namelijk bij honden hè.

Ik moet heel goed met mijn energie omgaan en vooral geen stress hebben want dat is echt waardeloos.

Alvast ontzettend bedankt!

Help mee en doneer

Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.