Volgens de cardioloog door het oog van de naald.

Hartgenoten,

Ik ben een vrouw van 53 jaar, getrouwd met nog 2 thuiswonende kinderen, de andere 2 zijn al de deur uit.

tot 5 juli j.l. wist ik helemaal niet dat ik iets aan mijn hart mankeerde. Sinds januari 2011 heb ik vermoeidheidsklachten,

de huisarts dacht dat het een terugval was van de burnout die ik 2 jaar geleden had. Ik kreeg antidepressiva en moest naar de psycholoog. Zelf voelde ik dat het geen terugval was maar iets anders, maar de huisarts hield voet bij stuk. In mei kreeg ik darmklachten die waarschijnlijk veroorzaakt werden door de antidepressiva. Via een andere huisarts ben ik doorgestuurd naar de internist. Die constateerde een lever en een darmontsteking. Ik moest stoppen met de antidepressiva. Intussen werd ik steeds benauwder en hoestte veel. Vrijdag 1 juli weer terug naar de huisarts. Ik vertelde hem dat ik niet sliep s’nachts, Soms een uurtje en dan nog rechtopzittend. Hij zou me iets voorschrijven daarvoor. Het bleek een medicijn te zijn tegen maagzuur, waar ik geen last van had. In het weekend gingen mijn voeten opzetten. Maandag teruggegaan naar de huisarts en hij heeft een afspraak gemaakt bij de internist voor dinsdag 5 juli. Hij heeft nog wel mijn hart en longen geluisterd maar volgens hem waren ze schoon.

Dinsdag naar de internist, leverfuncties waren zo goed als in orde, maar toen ik ging luisteren naar hart en longen hoorde hij direct een ruis bij mijn hart en een piep bij mijn longen. Direct naar de cardioloog voor een echo. De situatie was volgens de cardioloog ernstig, Er werd direct een ct scan gemaakt en per ambulance met zwaailicht en sirene werd ik vervoerd naar het LUMC. Ze dachten nl dat ik een dissectie had, dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Ik had wel veel vocht achter de longen, longembolien, een verwijde aorta van 5,7 cm en een lekkende hartklep.

Ik kon niet direct geopereerd worden vanwege de longembolien. Na verder onderzoek en veel medicijnen werd ik al vrij snel ontslagen uit het LUMC zaterdag 9 juli.

Afgelopen maandag bij controle bij de cardioloog is mij verteld dat ik in de week van 15 augustus geopereerd wordt. Eerder kan niet want het litteken van de longembolie moet goed genezen zijn. Tijdens de operatie wordt je natuurlijk aangesloten op de hart/longmachine en als het litteken niet goed genezen is kan dat complicaties geven tijdens de operatie.

Ik zal blij zijn als ik geopereerd wordt, ik ben ontzettend moe, kan werkelijk niks. Zelfs een gesprek met iemand is me teveel. Mijn en kinderen doen het huishouden met hulp van. Ik vind het ook moeilijk om dat uit handen te geven.

Maar ik zal dat nu moeten accepteren. Birgit de Mooij