voor de 2e maal

Mijn eerste openhartoperatie was op mijn verjaardag 27 januari 1998 na een mislukte dotterpoging werd er een ader opgeblazen en kreeg ik een bloeding het gevolg een spoedoperatie met 4 omleidingen, deze ingreep heeft een enorme geestelijke impact op ons leven gehad die ik eigenlijk nog niet verwerkt heb maar ok we moeten doorgaan wordt er altijd gezegd dus dat doen we dan ook.

In 2006 na weer een aantal onderzoeken o.a nucliair kwam de cardioloog er achter dat er toch weer wat dichtslippingen waren en een tweede operatie noodzakelijk was, je kunt je begrijpen wat een schok dit was voor ons gezin, ik kwam op de wachtlijst van het VU te Amsterdam voor een nieuwe openhartoperatie ik geef nu een gedeelte weer van het dagboek dat mijn vrouw heeft bijgehouden ik doe dit zeer beknopt.

Wooesdag 8 november
om 10.00 ging de telefoon het was het VU of Ruud zich morgen wil melden om 9.00 uur voor opname, ik was helemaal van slag, de hele dag huilen voor mij en vooral niet laten merken aan Ruud Alles komt nu weer zo dichtbij ik moet veel denken aan 8 jaar terug zijn eerste operatie.
In de middag hebben we samen zijn tas ingepakt, en zijn daarna boodschappen gaan doen, om half 9 samen op de bank voetbal gekeken en daarna naar bed proberen te slapen.

Donderdag 9 november
De wekker liep af het is zover Ruud gaat douchen en ik besef het maar al te goed ik ga hem missen ( weer huilen ), om half 8 gaan we weg in de auto naar Amsterdam 9 km file en veel regen alles zo triest.
We komen om 9.00 uur aan en gaan gelijk naar afdeling 5b Ruud meld zich aan en we worden naar een kamer gebracht daar wachten we op de gastvrouw, na een half uur kwam ze binnen en kregen we koffie en thee ze vertelde ons wat de procedure was voor die dag Ruud staat als eerste op de lijst voor de volgende dag er wordt een kweekje afgenomen bij hem uit zijn neus en hij moet urine inleveren, Ruud en nog een patient moeten mee voor een hartfilmpje en longfoto na een kwartier krijgt Ruud zijn kamer te zien, Ruud wordt weer eggeroepen voor een aantal andere onderzoeken bloed en bloeddruk enz enz de dokter laat een tekening zien wat ze gaan doen het plan is borstaderen en beenaderen te gebruiken en verder kijken ze wel wat ze tegenkomen daarna nog die hele vervelende polsprik in de slagader om zuurstof te meten, na deze onderzoeken zijn we terug gegaan naar zijn kamer en hebben we wat gegeten ikzelf ben naar de 7e verdieping gegaan daar ligt mijn schoonmoeder te revalideren van een gebroken heup later ben ik nog naar het verzorgingshuis van mijn schoonmoeder gereden om wat spullen op te halen wordt ik onderweg gebeld dat ik Ruud weer op kan halen omdat er spoedgevallen waren en dus de operatie morgen niet doorgaat we moesten nog wel wachten op de chirurg voor een gesprek het bleek dezelfde chirurg als 8 jaar terug en Ruud vroeg hem nog of hij nu beter zijn best we doen ( grapje ) hij vertelde ons dat een RE operatie zo heet dat een tweede  altijd gecopliceerder is vanwege litteken weefsel en verklevingen en dat we minimaal op 7 uur opereren moesten rekenenen na dit gesprek naar huis gegaan.
Het was een dag met veel stress en emotie aan de eene kant blij dat Ruud weer voor even thuis is maar aan de andere kant een teleurstelling.
Ruud zou zich nu zondag moeten melden hopelijk gaat het wel door ik neem nog een wijntje en ga naar bed ik ben bekaf en kruip lekker tegen Ruud aan.

Vrijdag 11 november
Niet te geloven Ruud komt naar buiten om te vertellen dat het ziekenhuis gebeld heeft dat ik zondag niet hoef te komen weer uitgesteld hij moet zich nu weer dinsdag 14 november melden en wordt dan woesdag de 14e geopereerd.

Dinsdag14 novenber
Om kwart over 8 klaarwakker en ik denk vandaag is het de dag, om kwart over 12 vertrokken en arriveren om 13.00 in het VU we melden ons weer op afdeling 5b en worden ontvangen door een gastvrouw, dez verteld ons dat Ruud de volgende dag om 7.45 aan de beurt is even later komt er een verpleegster die Ruud meeneemt voor ontharing en wat ander testen even later krijgen we weer te horen dat zijn operatie een uur verschoven is wat een elende en stress steeds maar ja de chirurg komt ook nog langs om te vertellen dat ze waarschijnlijk alleen de beenaders gebruiken Ruud is daar niet blij mee en zegt dat hij ook liever heeft dat ze borstaders gebruiken die schijnen beter te zijn na wat heen en weer gesprek zegt de chirurg dat hij wel zal kijken wat hij tegenkomt hij benadrukt ook nog dat de operatie zeer zwaar wordt omdat er veel litekenweefsel enz zit, om 18.00 uur even naar de kantine gegaan om wat te eten en samen even naar Ruud zijn moeder op de 7e verdieping om haar even bij te praten en afscheid te nemen na 20 minuten gaan we terug naar Ruud zijn kamer  we zijn alletwee heel nerveus Ruud zegt ga maar naar huis mop je kunt hier toch niets doen ik begin te huilen want ik wil niet weg hij neemt me in zijn armen en troost me, om half 8 ga ik dan toch maar naar huis het afscheid is heel zwaar we huilen alletwee als de liftdeur dicht gaat zie ik dat de tranen over zijn wangen rollen wat een vreselijk gezicht dit doet zo,n pijn het liefst ga ik terug en neem hem mee naar huis maar ik moet sterk zijn ook voor Ruud, om 20.15 ben ik thuis en bel Ruud op Ruud belt nog om 21.00 en om 22.00 op om me welterusten te wensen hij heeft een klisma  gehad en moet zich douchen met ontsmettingsmiddel hij zegt nog i love you en ik antwoord met me too en hij belooft morgen voor de operatie nog even te bellen.

Woensdag 15 november
Wat een nacht om 3 uur pas in slaap gevallen om 6 uur plassen en alleen maar huilen hoop telefoon en sms gehad van zijn zussen en vrienden die allemaal zeer meeleven, om 10 over 7 belt Ruud op hij heeft medicatie gehad om rustig te worden en ligt aan de zuurstof ik ben blij dat ik zijn stem hoor ik zeg dat ik van hem hou en dat ik hem vanmiddag na de operatie zie Ruud is heel rustig en zegt als ik nog niet wakker ben zie ik je morgen, ik ga naar beneden en steek een kaars op voor Ruud wat is dit moeilijk nu ik dit schrijf is het al 10 voor 9 Ruud ligt al op de operatietafel veel sterkte lieverd.
Het is nu 12.25 en ben op weg naar het ziekenhuis ik houd het thuis niet meer uit om 14.40 ben ik in het ziekenhuis op de 5e verdieping kom ik onze gastvrouw tegen ze zegt dat ze nog steeds met Ruud bezig zijn er zijn inmiddels ruim 6 uur verstreken, ik ga even naar boven naar mijn schoonmoeder boven blijkt dat ze slaapt dat geeft even de tij om met onze kinderen te bellen en ze op de hoogte te houden om 17.30 komt de gastvrouw naar boven en verteld me dat Ruud naar de I.C gebracht wordt ik ga met haar mee naar de 6e verdieping aangekomen moet ik even wachten en krijg een gesprek met een van de chirurgen in dit geval een vrouwelijke ze verteld me dat ze ruim 8 uur zijn bezig geweest met Ruud net op dat moment wordt Ruud in zijn bed naar de I.C gebracht eindelijk zie ik hem weer en moet huilen de operatie is goed verlopen Ruud heeft weeer 3 omlleidingen gekregen waarvan 1 met een borstader dus hij heeft nu 7 omleidingen tjonge tjonge er was nog een ader die eigelijk ook moest maar daar konde ze niet bij misschien dat daar in de toekomst een stent in moet.

Dit dagboek gaat natuurlijk nog verder maar op dit moment wordt het te emotioneel en zal het later afmaken excuses.
Ik wil sluiten met de woorden blijg altijd hoop houden het leven is de moeite waard.

Carla van Vliet