wakker geworden na openhart operatie

Zoals ik in een eerder verhaal al heb omschreven, was ik echt vreselijk bang voor het onbekende als ik wakker zou worden na mijn operatie.

De operatie is morgen inmiddels 5 weken geleden. Er is bij mij een vernauwing in de aorta verholpen dmv een beklede stent en een mechanische aortaklep geplaatst. Deze is gemaakt van carbon.

Na de 4,5 uur durende operatie, ben ik naar de IC gebracht en is mijn partner telefonisch op de hoogte gebracht van mijn geslaagde operatie.echter 2,5 uur later werd mijn partner weer gebeld met de mededeling dat ik opnieuw naar de OK moest,omdat er een bloeding was geconstateerd. Deze was niet gestopt en dus moest mijn borst weer worden geopend.weer 2,5 uur later ben ik opnieuw naar de IC gebracht en kon mijn vrouw een bezoekje brengen aan mijn lichaam:-) zelf ben ik pas een uur of 11 s,avonds een beetje wakker geworden.ik heb dus gelukkig niets van de tweede keer ok meegemaakt.

Je hebt idd weinig last van slangen of beademings buis oid, daarvoor ben je nog te diep in de roes. Ik weet wel dat er een aantal dingen zijn verwijderd,maar dat kan ook de volgende ochtend zijn geweest. Leve de morfine.

Wat ik wel heel vervelend vond is, dat het verband van mijn borst af werd gehaald en dat er met een doekje gedrenkt in alcohol,de wond over de gehele lengte schoon werd gepoetst. Ik kan het omschrijven als met een brandertje over de borst gaan. Allemachtig! wat een rot gevoel.

Erg blij was ik met het bekertje appelsap , wat kun je dan een dorst hebben. Ademen is ook iets wat niet vanzelfsprekend is na

zo,n ingreep. Oppervlakkig ademen gaat prima, maar om zo nu en dan een keertje diep in te ademen, poeh ! wat een rot gevoel.

Je moet wel zo nu en dan een keer diep ademen om je longen weer volledig open te krijgen en hoesten, dat is ook belangrijk nadat je aan de hart-long machine hebt gelegen. Dan bedoel ik echt niet vrij hoesten,dat is echt niet te harden.hier kreeg ik een kussentje voor en dat kon ik tegen mijn borst drukken als ik een beetje moest hoesten.

De dag na de operatie ben ik begin van de middag terug naar de afdeling gebracht.

Tjonge ,wat kun je dan blij zijn dat je een operatie van deze omvang hebt overleeft. Dat bleek ook wel toen mijn vrouw en kinderen die middag op bezoek kwamen. Het was voor mij het eerste weerzien. Wat ik niet had verwacht is, dat je zo emotioneel kunt zijn na een openhart operatie. Wat ik eigenlijk ook meteen maar wil vertellen, de confrontatie met jezelf en je lichamelijke conditie in deze periode, is volgens mij het moeilijkst. Je komt jezelf een aantal malen tegen dat je uit pure frustratie zomaar in tranen bent.

Mijn ervaring is, dat er over praten met je partner en kinderen en naasten echt helpt.

Lichamelijke pijn is ook vervelend en is ook zeker aanwezig,dit is niet te verwaarlozen. Gelukkig hebben ze hier goede medicatie voor en vragen ze elke dag hoeveel pijn je hebt op een schaal van deze1 tot 10. Bij 3 geven ze pijnstillers.

Het verwijderen van de drains is een vreemd gevoel en voor mij pijnlijk, maar voor mijn buurman op de zaal, was het niet pijnlijk, dus dat verschilt wel. De 2e dag na de operatie, ben ik uit bed gehaald en heb ik even op een stoel gezeten. De 3e dag heb ik even op de afdeling rondlopen met de fysiotherapeut en de 4e dag heb ik trap gelopen. Lekker voorspoedig mag ik wel stellen. Ik ben na 6 dagen ontslagen. Wat ik nog even wil zeggen als tip voor rokers,je moet hoesten na de operatie,maar niet te veel hopelijk. Ik hoorde mensen hoesten en huilen tegelijk. Zo pijnlijk is het hoesten dus. Ik was een mooi tijdje van te voren al gestopt en ben daar erg blij om. Nu zit ik inmiddels al een week of 5 thuis en begin me te vervelen. Elke dag wandel ik een stukje van 1 a 2 Km en hoop dat ik mn energie snel terug krijg. Het is geen pretje als je als 42 jarige de ok ingaat en je komt er als 80 jarige weer uit.

Succes voor iedereen die nog geopereerd moet worden en veel kracht voor alle hartpatiënten.

Warme groeten Jan.