Wat een geluk…

Ik geluk gehad, dus mag ik al helemaal niet klagen. Ik heb geluk gehad omdat ik een hartinfarct heb overleefd en zonder enige schade weer rond loop.
Verder ben ik super gezond, geen overgewicht, sport vier keer per week en heb heel leuk werk.Toch ben ik niet blij, sterker nog ik moet erg mijn best doen niet in een vette depressie weg te zakken. De reden hiervoor is zo enorm stom dat het bijna lachwekkend is.

Het begon dus allemaal twee jaar geleden, na het infarct.
Direct op een leuke dosis medicijnen gezet, protocol.
Niet zeuren slikken, de rest van je leven.
Het vreemde achteraf is dat niemand in mijn omgeving die hetzelfde overkomen is,ik er over hoorde. En nog steeds niet.
Maar ik heb sindsdien pijn. Erge pijn.
Om de stent in mijn ader open te houden slik ik Ascal of Acetylsalicylzuur cardio oftewel Aspirine.
Nu is aspirine troep voor je maag, dus krijg je heel simpel een maagbeschermer of maagzuurremmer. Lief dat de pharmaceutische industrie daar zo goed op in is gesprongen.
Alleen nu ben ik ziek, ziek van de maagbeschermers, ziek van de Ascal.
Natuurlijk heb ik de maagbeschermer al een periode niet ingenomen.
Met als gevolg dat mijn slokdarm begon te irriteren.
Ik heb zelfs mezelf een weekje vrij gegund en geen Ascal geslikt.
Gewoon om weer eens echt vrij te kunnen zijn, want zo voelt het dan.
En natuurlijk ben ik bij artsen geweest, huisartsen, MDL artsen, maar de uitkomst blijft hetzelfde.Er is een hele zwik maagbeschermers, zoals esomeprazol, lansoprazol, omeprazol, pantoprazol, rabeprazol. Ik heb twee van deze zollen
uitgeprobeerd en beide veroorzaken ze de hel in mijn lijf.
Gelukkig zijn er ook nog H2-antagonisten. Maar ook die veroorzaken erge klachten.

Zie ik mezelf nog dertig jaar deze middelen slikken? Dertig jaar iedere dag pijn en misselijk?