Wat nu???!!!

Keek net nog even mijn laatste verhaal na. Zo enthousiast als ik toen was…dan ben ik nu mooi van een kouwe kermis thuis gekomen.

Afgelopen tijd had ik het idee dat mijn hart meer ging overslaan, en gaandeweg was ik steeds meer overtuigd dat mijn tricuspidalisklep harder lekte. Ook zat ik nogal in over het feit dat ik nu inneens hartfalen had. Inmiddels was ik voor controle weer op mijn eigen ziekhuis aangewezen. Maar het zat me niet lekker en ik maakte een poliafspraak in Nieuwegein. Daar kwam weinig uit, maar op mijn aandringen mocht ik toch 10 nov. voor een echo komen. Vorige week dinsdag belde de cardioloog voor de uitslag. In eerste instantie zij hij dat het hetzelfde was als na de operatie. Ik blij. Toen ik doorvroeg hoe het met de Ejectiefractie zat t.o.v. de vorige keer werd het stil…hebt u in november ook nog een echo gehad? Ja, daar belt u nu toch over? Oh…dit vind ik heel vervelend. Uw klep lekt toch weer tot bijna 4 op 4! De grond zakte onder me weg. Mijn gevoel had dus gelijk. Alles is voor niets geweest. En het meest erge is dat dit de klep is die het minst vaak geopereerd wordt. Er is dus weinig ervaring mee, en er is wel bekend dat een kunstklep op deze plek problemen geeft vanwege een erg hoog risico op trombose. Dit wist ik al, dus de omvang van het probleem was me meteen duidelijk, en de angst greep me naar de keel.

Het gaat besproken worden in het hartteam, en ik heb aangegeven dat ik wil dat ze verder op de wereld informeren wat nog mogelijk is. Je kunt niet blijven opereren.. dus dat het mogelijk nog eens moet als dat al kan, dan zij dat zo, maar het is vooral de vraag of dit nog kan en ik krijg natuurlijk nooit de garantie dat het goed gaat komen.

Je hebt geen idee wat er dan allemaal door je heengaat… Mijn meisjes zijn nog veel te jong om hun moeder te moeten missen. Ik moet dus moed houden, maar op sommige momenten zit ik er compleet doorheen en denk zachtjesaan gek te worden. Gek genoeg krijg je een dag later toch weer de kracht verder te gaan. Ondertussen ben ik mijn medische gegevens aan het opvragen, want voor ik definitief iets beslis, wil ik zeker een second opinion. Ondanks alles ben ik nog steeds enthousiast over Nieuwegein. De verzorging was er perfect, en ook de chirurg heeft goed werk gedaan. Alleen heb ik de pech dat mijn lijf blijkbaar anders wil/doet dan gebruikelijk is.