wéér naar de eerste harthulp

Gistermiddag ben ik weer thuis gekomen na een paar dagen liggen op de hartbewaking en cardiologie-afdeling.
Toen ik afgelopen week weer meer boezemfibrilleren kreeg ging de output ook achteruit en kreeg ik weer vaak pijn op de borst die na nitrobaatspray steeds weer zakte maar na een half uur weer op kwam.
Na een avond waarin ik lag te rillen van de kou en een nacht waarbij het zweet op mijn rug stond en ik maar druk op de borst bleef houden ben ik weer gezwicht voor de argumenten van de artsen van de eerste harthulp en maar weer gekomen. Dit alles wetende dat daarbij bijna nooit wat gevonden wordt en ik er dus weer uren (in dit geval dagen ) voor niets lig.
Doordat ik 100% pacing heb (mijn pacemaker is altijd aan het werk) is er op de ECG's nooit wat te zien, zelfs niet na mijn eerste infarct (dat werd pas later na een scan ontdekt).
Ook in het bloed werd weer niets gevonden. Nou ben ik daar wel dankbaar voor maar ik weet dat een negatief bloedbeeld in mijn geval niet veel zegt….dat weet ik uit ervaring dus echt gerustgesteld was ik niet. De dienstdoende arts keek mijn status door en begreep gelijk dat deze testen niets uit haalden dus op grond van de klachten volgde opname op de hartbewaking.
Die nacht lag ik aan een nitrobaatinfuus en knapte ik langzaam op.
De volgende dag mocht ik niet naar huis maar moest toch maar nog een dagje ter observatie naar de afdeling.

Nou hebben we in het CWZ twee cardiologie-afdelingen; 1 mét en 1 zónder telemetrie.
Drie keer raden waar ik gelegd werd; juist…zonder telemetrie.
Dat betekende dat ik bij klachten de verpleging moest bellen voor een ECG, totaal nutteloos bij mij omdat ik ieder half uur wel klachten heb….moet ik dan maar blijven bellen?
Telemetrie was veel logischer geweest, dan had ik over de gang kunnen lopen en zo de klachten opwekken en direkt op telemetrie "vangen".
Na twee dagen mocht ik naar huis waar door normaal bewegen (dus niet meer de hele dag op bed liggen) mijn klachten weer toenamen.
Weer wilde de dienstdoende arts dat ik kwam maar ik heb hem uitgelegd dat de eerste harthulp niets ziet en dus komen geen nut heeft.
Op zijn argument dat hij me toch nog een nacht aan de bewaking wilde leggen ben ik toch maar weer gegaan…….om tot de ontdekking te komen dat ik weer op de afdeling Cardiologie gelegd werd zonder enige bewaking!
Nou, dat is lekker…..
Ik lag alleen op een kamer, als ik 's nachts een infarct had gekregen en niet op tijd had kunnen bellen hadden ze me 's morgens dood gevonden want niemand ziet je onder de dekens doodgaan zonder bewaking.
Als ik thuis was gebleven had mijn man misschien nog eerder wat gemerkt….

Gelukkig ging het redelijk goed met me en ben ik er nog maar dit doe ik dus niet meer…zeker omdat me eerder bewaking beloofd was.
Ook op hartbewaking (waar ze me goed kennen en door ervaring heel serieus nemen) snapten ze dit beleid niet…..
Het lijkt wel of de arts zich in wilde dekken zodat hij na problemen kon zeggen dat ik toch op cardiologie was gelegd….in de praktijk werkt dat helemaal niet.
Er is geen verpleegkundige die ieder half uur 's nachts je pols en ademhaling kan controleren…die heeft daar helemaal geen tijd voor en dan nog…na controle kan het ineens gebeuren zonder dat iemand het merkt.
Tijd dus voor een 'reality-check' bij dit soort artsen.
Als hij problemen verwacht wil ik aan de bewaking liggen, of andere afspraken maken.
Gelukkig was ik nog een beetje helder en heb voor ontslag een pacemakercontrole gevraagd omdat de pacemaker 'events' soms opslaat.
Daar bleek dat ik naast aanvallen van boezemfibrilleren ook af en toe kamerproblemen heb.
Soms fibrilleert de kamer mee en al duurt het maar een paar seconden, gevaarlijk is het wel en ik heb nog geen ICD.
Er is dus nu meer duidelijkheid waar mijn extra klachten vandaan komen.

ik heb a.s. maandag een gesprek met mijn eigen cardioloog en zal dit verder doorspreken maar heb besloten me niet meer met hartklachten op te laten nemen zonder bewaking, anders kan ik net zo goed thuis blijven want ik woon maar 10 minuten van het ziekenhuis verwijderd en hier heb ik mensen die constant bij me zijn….
Ik vertel dit niet om iemand te laten schrikken maar wel om duidelijk te maken dat een opname niet extra veiligheid betekend, het helpt alleen als er passende voorwaarden aan verbonden zijn.
Vraag dus naar het nut van beslissingen, het gaat tenslotte om je eigen leven.