weinig lotgenoten en nee,het gaat niet super

Hallo lezers,

Afgelopen maart ben ik geopereerd en heb daarbij een nieuwe aortaklep gekregen. (Zie mijn eerdere hart verhalen )

Dit is een kunststof klep en een van de meest geavanceerde die momenteel verkrijgbaar is.

Toch als ik avonds op bed lig en de wekker hoor tikken, dan begin ik te vergelijken en wil de wekker en mijn klep synchroon laten tikken.wordt er gestoord van! Sneller ademen,dan weer langzamer….. de eerste maanden ga je met stappen voorruit en fiets je ook zo een stukje,maar als je morgens wakker wordt en je hebt op je zij geslapen dan moet ik eerst rekken en de pijnlijke borstkas weer in vorm strekken.

Zwaar werk, ik krijg t niet voor elkaar en ben snel moe. Revalideren doe ik gewoon bij een fysiopraktijk, bij het revalidatiecentrum zijn enkel 60 plus lotgenoten, met alle respect hoor, maar ik ben 42 heb twee school gaande kinderen en een eigen bedrijf. Hoe kan ik mijn situatie bespreken… mijn targets liggen toch iets anders dan die van oudere mensen. Terwijl ik wel de behoefte heb om ervaringen te delen.

Nog steeds heb ik een pijnlijke nek en steken op mn borst die ik niet kan verklaren. Als ik eens met iemand praat die ook een openhart operatie heeft gehad,dan wordt ik vaak verkeerd begrepen, een omleiding is toch heel anders dan een nieuwe hartklep krijgen. Mijn hart heeft stilgestaan en een apparaat heeft mijn ademhaling overgenomen,daarom ben ik nog niet fit en is iemand die 20 jaar ouder is en een omleiding heeft gehad wel fit!

Ik heb en kan t nog steeds niet accepteren,geestelijk is t zwaarder dan lichamelijk,de pijntjes kan ik inmiddels mee omgaan.

Ik wacht nog steeds op t moment dat ik me beter ga voelen dan voor de operatie .

Is dit herkenbaar voor de jongeren op dit forum?

Hartegroeten voor jullie, Jan