zaterdag 26 februari 2011

Hallo lezers, mijn naam is Carolien en ben 47 jaar. Al weer meer dan twee jaar geleden kwam ik in het ziekenhuis terecht omdat ik niets meer kon. Was verschrikkelijk moe maar kon niet in bed liggen om te slapen. Via de huisarts naar de eerste hulp van het ziekenhuis om longfoto’s en en hartfilmpje te laten maken. Ik dacht zelf aan overspannen ofzo. Resultaat’: ’s avonds lag ik op de afdeling hartbewaking aan een kastje! De volgende dag een onderzoek en daar kwam uit dat ik een vergrote linkerhart kamer heb, een bloedprop in mijn hart, een pompfuncite van 15% en ik liet hartritme stoornissen zien. Daar lig je dan op 45 jarige leeftijd, nog nooit een ziekenhuis gezien voor jezelf althans. Na 2 weken mocht ik naar huis om te herstellen en na 3 maanden werd er een revalidatie programma opgesteld door het ziekenhuis. Een jaar later weer voor een scan-onderzoek naar het ziekenhuis en toen had ik dmv medicijnen, sporten en zoutloos mogelijke voeding mijn pompfunctie opgekrikt naar 35%. Dat was een feessie waard ! Zo langzamerhand mijn drukke leventje wat bestond uit veel werken weer opgepakt. Ben begonnen met 5 uur per dag werken aan een project in de administratie. Erg leuk, maar vermoeiend. In de zomer van 2010 weer een scan laten maken en toen was de pompfuncite naar 30% gezakt. Balen

Helaas is het project klaar en was er geen ander project meer voor me. Dus inmiddels zit ik lekker thuis te niksen! Dat is niets voor mij, dus ik ben nu een vrijwilligster in het bejaardenhuis. Lekker kletsen met de oudjes.

Eind 2010 opnieuw een scan en toen was het iets gestegen naar 32%.

Maar nu komt het ……….. mijn cardioloog stelt mij de vraag of ik een ICD wil?

Kan iemand mij mailen wat zijn/haar voor en tegens zijn ?

Klopt het dat je je rijbewijs moet inleveren ?

En hoe pijnlijk kan het zijn na deze ingreep ?

Dit wil ik graag weten voordat ik mijn beslissing doorgeef aan de cardioloog.

Alvast bedankt hoor !

Alvast ontzettend bedankt!

Help mee en doneer

Met jouw donatie kunnen we 1,7 miljoen hart- en vaatpatiënten onafhankelijk blijven ondersteunen.