Wordt papa ooit mijn vader weer?

Inmiddels is het 12 dagen geleden dat mijn vader op 57 jarige leeftijd en hartstilstand heeft gehad.

Hij is gereanimeerd en gedefibrileerd en heeft ongeveer 10 min zonder zuurstof gezeten.

Hij is 24 uur gekoelt en daarna kunstmatig in coma gehouden.

Steeds als ze de verdoving iets lager zette, raakte hij weer in paniek en brachten ze hem weer in slaap.

Soms had ik het gevoel dat hij op mijjn stem reageerde, maar de artsen zeiden dat het een soort stuipen waren.

Ach, je wilt toch alleen geloven wat je zelf denkt, zolang dat positiever is dan wat de artsen zeggen.

De afgelopen dagen ging het wakker blijven steeds beter en vandaag is de verdoving helemaal uit gezet, hij was vrij snel wakker!!

Ook de tube mocht eruit, wat was ik blij, papa, je bent erweer!!!

Helaas werd mijn blijdschap ook snel weer omgezet in verdriet, toen papa heel raar deed.

Hij wou “zuipen” inplaats van drinken en stak zijn middelvinger naar een zuster op.

Mijn vader is een heel nette zakenman en zeer vriendelijk persoon, ik begreep het niet?

Als wij tegen hem praatte trok hij steeds zijn schouders en wenkbrouwen op, alsof hij nergens iets van snapte, wie we waren of waar we het over hadden.

Ook bleef hij maar een raar geluid maken waarbij hij zijn lippen op en van elkaar haalde en soort babababababa geluid maakte.

Kan dit nog veranderen? Toen dit gebeurde was hij net een half uurtje bij kennis en voor het eerst zonder verdoving, morfine, haldol en oxazepam? Kan het zijn dat ie zo doet vanwege al die medicijnen in zn lijf, of is dit mijjn nieuwe vader?

Nou ja, hoe erg ik ook schrok, ik zal eeuwig dankbaar zijn dat papa er nog is, hoe hij dan ook is of zal zijn, hij is mijn vader en ik hou van hem!!!!