Zelf heb ik altijd gedacht het is mijn hart!!

Ik had al 2 jaar druk op de borst,wat op het einde vaker kwam en heviger.

Ik had iets aan de maag dachten ze??

Fiets testen gehad en ben toen helemaal op de kop gezet.

Paar x naar eerste hulp geweest voor druk op de borst ,maar nee ik had het niet aan het hart!!

16 November2011

Uitval linkerarm en hevige pijn aan zenuwenbaan in de rug.

Conclusie mijn zenuwen waren gedemotiveerd en helemaal de kluts kwijt.

Dit zou 3 jaar duren voordat het weg was,de zenuwen moesten hun weg weer vinden.

Ik beet me kaken stijf dicht en druk op de borst maar nee ik had het niet aan het hart!!

Ik had een uitstulpsel op het schouderblad wat wees naar deze prognose zo zei ze het.

Die dokter had er net een lezing over gehad in die week.

Ik zei nog hou rekening met mijn gestel,want 30 jaar geleden heb ik een openhart operatie gehad en toen hebben ze me opzij los getrokken via de ribbenkast (het moest snel gebeuren)en sindsdien is mijn lichaam niet meer aan beide kanten gelijk,links ligt mijn schouder stukje hoger en ribbenkast lager ……dan rechts..

achterlinks op schouderblad steekt iets meer uit.

Nee zei de dokter van de huisartsenpost,dit is het echt…oke je gelooft het,zij heeft er voor gestudeerd..!!

Kreeg een mnd prednisalon voorgeschreven voor ontstekingen en vreselijke pijn.

7 December2011

Mijn man is voor zaken naar spanje,we zijn met elkaar aan het skypen en bizar op dat moment kreeg ik een hartinfarct.

Met ambulance hard naar ziekenhuis gereden,me bloeddruk was 60/45…..dus op het kantje.

Ze hebben een stens gezet,met iets nieuws met daarom heen medicijnen,die ervoor zorgen dat het niet zo snel wordt afgestoten en verklevingen geeft…..was een test en ze vroegen of ik daar aan mee wilde werken.

Moest wel een envelop trekken (deden hun voor mij)want anders is het niet eerlijk tegenover andere patienten

Was een test met 100 patienten 50 geen medicijnen en 50 wel.

Dit hield wel in dat ik na 9 mnd nog x gedotterd moest worden om te kijken wat het had gedaan en hoe het er nu uit zag .

januari 2012

We vertrekken naar spanje waar mijn man zijn werk heeft.

Meerdere keren daar het ziekenhuis bezocht ,ik was bang en voelde me niet goed.

Ik lag vroeg op bed ,maar durfde niet te gaan slapen.

Misschien te snel naar spanje vertrokken(6weken) na het infarct.

Geen revalidatie gekregen omdat het niet ging,mijn man moest werken.

En ik,ik durfde niet meer alleen te zijn en de planning lag er al dat we in Spanje gingen wonen.

Dat was al voor me infarct besloten.

Dus maar gelijk me spullen gepakt en mee gegaan .

Ik knapte toch aardig op,maar nee als dit het was, want voelde me echt niet de oude Jacq.

Ik had me hometrainer meegenomen en fietsten elke dag trouw een half uur.

En dat werd al minder.

~s morgens kwam me man me halen en liep ik een paar uurtjes mee op het bedrijf.waar hij voor werkte.

En dat vond ik heerlijk,lekker in de buitenlucht in het zonnetje.

Het was daar zo`n mooi weer al toen.

Mei 2012

Verhuizing naar ander deel van spanje.

Ineens een uitbraak van vreselijke uitslag(uit eindelijk spontane psoriasis)

Maar eerst werd er weer prednisalon voor geschreven(uiteindelijk 4mnd geslikt in totaal)

(en nog steeds heb ik er last van maar in zeer mindere maten gelukkig) .

En een hoop hormonenzalf ,maar het moest maar even want ik zat echt helemaal onder.

vreselijke jeuk erbij en het ging me leven beheersen,de hele dag krabben is echt iets om gek van te worden.

Ik ben er met spoed voor naar nederland gevlogen,want me huisarts vond dat beter(ik had foto`s ervan gestuurd)

Hier zeiden ze dat ik ergens allergie`s voor was en kreeg pilletjes voor jeuk mee.

Dit is 3x terug gekomen die uitslag en elke x prednisalon geslikt,want daardoor ging het wel weg.

Hier in spanje hebben ze een stukje uit rug gehaald en op kweek gezet en er kwam niks uit.

Ja psoriasis wat ik eigenlijk toen al half half wist.

Toen kwam er in Juli ineens evenwichtsstoringen bij vreselijk was dat.

Als of ik de hele dag in de draaimolen zat en er niet meer uit kon.

Ik liep als iemand die gedronken had en dacht elke x dat ik in een diepte viel.

Het was een nacht merrie

Elke dag als ik wakker werd dacht ik zou ik het nog hebben en stond voorzichtig op ,en ja het was er nog.

Uiteindelijk naar ziekenhuis hier gegaan en daar werd gelijk gezegd dat ik evenwichtsstoornissen had.

De dokter deed testen bij mij en ja hoor dat was het.

Ik kreeg medicijnen en moest die innemen om de 4 uur ,en als ik er minder last van kreeg kon ik er gewoon mee stoppen. Na 10 dagen werd het steeds minder en ineens was het weg gelukkig.

Nog wel last gehad met snelle dingen doen ,dat kan ik niet meer voor mijn ogen gaat dat te snel en dan wordt ik draaierig

In mijn oor waren de kleine balletjes verschoven en op mijn evenwicht orgaan gaan zitten.

Kan iedereen spontaan krijgen………,zo ook ik dusssss.

(nu las ik hier laatst op hartverhalen iets over hart medicijnen,dus daar zou het ook van kunnen komen)

September 2012

Ik wordt van uit Nijmegen Radboud ziekenhuis gebeld of ik 6 september op de OK kon zijn om 8uur werd ik dan gedotterd???ivm die test waar ik aan mee had gedaan.

Ik zei ,nou ik kom pas 20 september naar Nederland en ik zou dit nog met mijn cardioloog bespreken.

Dit kwam me wel rauw op mijn dak ,dat was over 5 dagen???

En ze hadden me niet verteld dat je er aan kon overlijden zei ik haar

Dat vertelde ze pas na de test,en dat vond ik toch wel heel eng,maar ik had wel getekend om hier aan mee te doen.

Het voelde als een soort eigen doodvonnis getekend te hebben

(Ja zei die dokter toen maar je had vannacht ook kunnen overlijden,ik zei ja maar dit overkwam mij ,en nu ga ik ergens voor kiezen)

ik ben zeker voor de wetenschap maar dit vond ik wel erg eng,ik moest dat eerst voor me zelf alles op een rijtje zetten,en eerst de infarct verwerken.

Ik was er niet meer bezig geweest na infarct ,en ik hoorde er ook niks meer van.

O zei ze,ja …we kunnen je niet dwingen hiervoor,maar we vinden het wel jammer en ze hing op.

(ik voelde me schuldig dat ik hun nu in de steek liet ,maar de angst won het en ik zei ik kom niet,want ik ben niet sterk genoeg op dit moment.)

Mijn Cardioloog belde me 2 dagen later op en vertelde dat hij nog eens naar de opname had gekeken van mijn hart en hij zei we gaan je twee stents zetten.

Omdat ik zelf had aangegeven dat ik zo zwak was,en me niet goed voelde.

Ik zei je doet dit toch niet om die test te doen ,nee zei hij die test moet je nu vergeten.

Maar goed als ze dan toch naar binnen gaan dan kunnen ze dus ook gelijk kijken.

Ik was bang ,maar kon geen nee meer zeggen,zo kon ik ook niet verder met mijn leven, van de hele dag zitten en 10 meter lopen was ik al moe,nee dit was niks aan zo.

20 september 2012

Afspraak bij de cardioloog en hij liet me zien dat het er niet echt goed uit zag,hij draaide de film voor mij af en wees alles aan ,maar dat hadden ze al tijdens infarct gezegd dat het al voor 60% dicht zat aan de linkerkant.

Maar op dat moment waren ze rechts de kransslagader aan het openen en dat is normaal met half uurtje gedaan,maar door dat ze wat stolsels in een andere ader lieten vallen duurde het dotteren 2uur inplaats van een half uur.

Dus verder deden ze pas iets als het voor 70% dicht zat(hoe komen ze hier achter….om weer een infarct te krijgen of hoe?

Ik zou met spoed worden geholpen dus in in onze vakantie gedotterd worden(12-10-2012 begon onze valantie) want dan waren we voor een week in Nederland,gezellig op 19 oktober naar Concert van Doemaar en dan de volgende dag richting een zonnig gebied in Spanje(niet waar ik woon)

16 oktober

Ik wordt gedotterd en tijdens het dotteren hebben ze eerst gekeken naar waar de stens moesten komen.

Daarna keken ze naar het gebied waar ze een stents hadden geplaatst,dat zag er allemaal goed uit en helemaal open.

Maar de stents hebben ze niet geplaatst dat was een misverstand,ik zei nee dat is me beloofd.

Praten praten praten en uit eindelijk werd me gezegd dat de stents geen zin zouden hebben!!

Ik ben nog net in de vakantie geopereerd aan een openhartoperatie op 29 oktober.(voor de 2de x in mijn leven).

Dit was omdat me man er nu bij kon zijn,want die moest op 3 november weer terug rijden naar zijn werk in Spanje.

Nou alles is goed gegaan uit het borst been 2 aders eruit gehaald en aan de linker kransslagader er tussen gezet.

Operatie geslaagd

Maar over een half jaar moet ik nog 1x gedotterd worden,als ik last blijf houden van vermoeidheid,

want er zit nog een klein niet onbelangrijk vat dicht.

4 november

Ik mag naar huis ,heerlijk me eigen waterbed.

Mijn zoon heeft me opgevangen thuis en mijn man vertrok naar Spanje.

Niet wetend dat het zo zou lopen ,hadden we een jonge pup besteld in Nederland.

Ja echt,ze kwam op 8 november bij ons wonen.

Mijn zoon en ik hebben het gered ,maar was een moeilijke periode van poep en pies opruimen hahahhaha

Ik was alleen overdag met een pup,die ik niet eens vast kon houden,want alles deed me zeer.

En ze woog al 9 kilo voor een pup van 8 weken is dat wel veel.

Het was een ramp,maar ook wel zo leuk dat jonge leven in huis.

Ze hield me wel bezig en sliep ook nog veel(nu nog wel )

Me waterbed was van de ene kant erg fijn,maar ik kon er alleen bijna niet uitkomen hahahhaa.

30 november is mijn man thuis

1 december rijden we met zijn drieeen terug naar ons huis in Spanje (1400 km )

Was wel zwaar maar het ging met goede kussentjes hier en daar.

Zelf nog 1 uurtje auto gereden,want van ernaast zitten werd ik ook moe.

En de pup Woef heeft zich de hele reis prima gedragen.

Nu 25 maart 2013 kan ik zeggen …..het gaat beter zeker beter,de oude ben ik nog niet ,maar wordt je dat wel na zo`n belevenis …..de cardioloog vertelde me dat je na een infarct nog 40% hebt….En dat kun je terug krijgen naar 70%.

Ja dat geloof ik ook wel,de oude wordt ik niet meer ,maar ben zeer tevreden nu al en weet zeker dat ik nog beter kan.

Wat kan ik nog vertellen…….mensen spreken je aan van och joh ze zijn zo knap tegenwoordig en ze doen het zoveel x per dag zo`n operatie…………………….

Ja dat kan wel wezen maar voor mij was het de eerste x op zo`n manier en ik vond het eng en was bang en en en ……

Als ik in de spiegel kijk zie ik een vrouw die 20 kilo zwaarder is geworden en niet herkend wordt als de vrouw voor het infarct………..is dat erg!!!!

Ja het was voor mij dit x een impact op mijn lichaam,ik heb lang pijn gehouden aan rechterborst en arm(soms nog)

Als ik teveel doe,dus ik stop op tijd…..soms niet hahahahah

Mijn linkerkant van me lichaam is de tast dood……..al 30 jaar …..maar nu nog erger geworden grotere oppervlak.

Is het litteken belangrijk,………..nee

Maar wel confronterend met wat je heb door gemaakt!!!

En dit is iets wat je moet verwerken …….ik heb nu twee maten kleren in me kast hangen ,dat mag de pret niet drukken.

Maar wel verlang ik naar me oude vertrouwde kleren………..en als het niet komt dat ik ze nooit meer aan krijg…….pech gehad …..maar voor nu bewaar ik ze nog om dat ik er nog niet ben………

En mijn man zegt mmmmmm……nou heb ik meer jacq…………hij is de leukste thuis!!

Enne shapoo voor mijn man die alles maar dan ook alles voor mij doet.

Gezondheid is het belangrijkste ……en ik bof

Dat ik hier in spanje tussen de bergen mag wonen, wij hebben een mooi leven,we zitten 15 min van de zee……

Ik hoop dat ik nog lang gezond mag blijven………………..dat is het alle belangrijkste.

Warme Groet van uit Olatz ……jacq