ziekte overwonnen en dan hartpatient deel 3!!

Lieve hartgenoten=

Ik wil even zeggen dat ik niet zo goed ben in schrijven van een verhaal omdat mijn concentratie wel is aangetast door de narcoces en medicijnen !

Maar wil het wel doen dus let niet op de fouten.

Ik ben 9 april 2011 voor de derde keer geholpen aan mijn hart en dat was een zware operatie geweest .

mijn hartvlies moest van het hart verwijderd worden omdat het hart niet goed kon pompen omdat het hartvlies te stug was geworden door chemo en bestraling waardoor er veel littekenwesel ontstond.

en de druk in het hart en long veelste hoog was.op eeste moment leek het of de operatie goed was verlopen .

Ik voelde me goed ik begon er in te geloven ik vroeg al na de vijde dag waneer mag ik na huis!!!

maar mijn chirurg het nog niet helemaal en zij ook dat die me nog een paar dagen wilde houden!!!

En legde mijn vrouw en mij het ook goed uit hoe moeilijk de operatie was geweest dat mijn longen ook niet goed meer waren en mijn middenrif verkleeft was en dat die nog bang was voor complicaties .

Ja en dan ben je boos je voelt je goed dus wil je naar huis.

En dan gebeurt het .je voelt je niet zo lekker er komt wat vocht uit de wond er na laten kijken kon nog geen kwaad er was nog geen ontsteking te zien in het bloed maar voelde me met de minuut slechter worden ik begon al afscheid te nemen van mij vrouw en kinderen,!

en daar komt mijn chirurg aan en schrikt en vraag hoelang dit al bezig is vraagt na de uitslag van het bloed en waarom hij niet eerder was geroepen en dan gaat het snel om 5uur moest ik op de operatie kamer zijn je word in slaap gemaakt maar dat mog niet te lang dus weer narcose.

En dan word je wakker ik schrok me kapot is je borstkast open en dat is naar hoor om te zien,

En daar komt de chirurg en vertelt je wat er allemaal aan de hand was….

er zat een bacterie onder het borstbeen waardoor alles weer open moest om te spoelen

waardoor mijn borstbeen zo poreus is geworden dat het niet meer gehecht kan worden.

En dan is het een hele lange weg die je moet begaan waardoor ik 12 weken in het ziekenhuis heb gelegen..

Mijn borstbeen is niet meer dicht gegaan daar hebben ze mijn bortsspier overheen gezet om toch wat bescherming te geven.en gaat het goed met me nee.!

ik voel me hard achteruit gaan .23 feb gaan ze nog een keer kijken of er nog wat mogelijk is krijg ook gelijk uitslag.

ik slik veel medicijnen maar er is een echt medicijn en dat zijn mijn vrouw en kinderen die trekken me er steeds weer door heen.Eerst denk je wat ben ik nog waard voor ze ik kan niets meer.maar dan blijkt dat kinderen dat anders zien . ze sporten alle twee en als ik me goed voel en ga ik kijken al is het maar 10 minuten ofzo dan zie je ze helemaal glunderen en dat geeft mij weer de kracht om er in te blijven te geloven ..ik heb ook elke dag pijn.dat is zo maar probeer toch aan de leuke dingen te denken ik weet het even niet meer dus ga ik stoppen en even liggen

groetjes van mij