Zo emotioneel

Jeetje jongens, hoe is het hier met iedereen?

Sinds de afgelopen 2 weken ben ik zo emotioneell blijf maar huilen niet vanwege pijn of verslechtering. Maar ben gewoon emotioneel de angsten zijn daardoor ook weer sterk aanwezig. Snap mezelfook niet wil leven wil genieten maar het lijkt erop dat ik mezelf alleen maar belemmer. En de teleurstelling in eigen mensen. Mijn god ik had niet gedacht dat iedereen waarvoor ik zoveel gedaan heb hetzelfde voor mij zou doen maar helemaal niks. Niet eens ff een gratis whatapp bericht hoe het gaat. …, had ik toch niet verwacht.

Duidelijk dus ik heb emotionele issues. Kan mijn ziekte maar niet accepteren en daardoor zut ik mezelf in de weg.

Gisteren lekker terasje gezeten en out of the blue voel ik een hoge hartslag. Extra metropolol naar binnen maar het zakt maar niet 140/150. Toch naar huis. Trap op ging moeizaam vanwege de hoge hartslG binnen nig maar een extra metropol. Uiteindelijk zakt die toch. Maar deze voor mij onverklaarbare hoje hartslag speelt zwaar in op mijn onzekerheid en maakt me weer bang. Zaterdag een weekje vliegvakantie heb er zin in aan de ene kant maar ben ook erg onzeker en bang. Weet ff niet zo goed hoe ik deze spanning en gepieker lis moet laten.

Jawel ben in therapie maar die vind juist dat het stukken beter met me gaat dan 6 mnden geleden.

Dommie he? Ik wil verder, ik wil leven en genieten, maar zit mezelf in de weg.

Sprak net een meneer die 2 omleidingen krijgt ook vrij jong is en zo vrolijk is. Hij zei ook leven is te kort. En daar ben ik het zeer mee eens. Maar waarom lukt het me niet? Respect voor iedereen die het wel kan!!!!