Zo plotseling

Hallo, mijn naam is Vall en ik ben echtgenote van degene over wie mijn verhaal gaat. Ik was een het zoeken op bypass en kwam zodoende op deze site.
Mijn man is 46 jaar en altijd kerngezond geweest. Zelfs niet 1 ziekenwetdag in 25 jaar. Hij heeft blijkbaar sterke genen.
En ineens…na het versjouwen van wat dozen, krijgt hij pijn op de borst en trok grauw weg. Omdat het behoorlijk heftig was zijn we naar de avond doktersdienst gegaan. Ze vermoedden maag(zuur) klachten.
Na dit voorval had hij af en toe wat druk op de borst, ook een kortademig gevoel. Hij vertrouwde het toch niet helemaal. Vooral omdat een collega van dezelfde leeftijd onlangs een hartinfarct had gehad en gedotterd moest worden. Zoiets betrek je dan gauw op jezelf.
De huisarts vermoedde dat de pijn door een spiertje kwam en wilde eigenlijk niet doorverwijzen. (een persoon die denkt dat alles overgaat met een citroentje en een aspirientje)
Maar mijn man wilde persé een verwijzing, hij zei Dokter ik kom hier nooit, ik heb nooit iets en dit voelt gewoon niet goed, ik wil het na laten kijken.
De verwijzing uiteindelijk gekregen.
Onderzoeken zoals hartfilmpje, echo, bloedonderzoek en fietstest wezen uit dat dit geen maagzuurprobleempje of verkrampt spiertje was.
Mijn man kreeg een afspraak voor een hartkatheterisatie. Vermoedelijk zou hij gedotterd worden.
Tijdens de katheterisatie is hij niet gedotterd. Wat bleek, hij had in alle 3 de kransslagaders vernauwingen.
Hij werd meteen op de afroeplijst gezet voor een bypass operatie.
Wij wonen zelf in Rotterdam maar ons academisch ziekenhuis heeft een te lange wachtlijst en er is toch wel wat haast bij. Dus werd het Haga ziekenhuis voorgesteld in Den Haag.
Vanmiddag is het telefoontje al gekomen, zo snel, een week na de katheterisatie, dat vrijdag de operatie gepland is.
Mijn man ziet er tegenop, aan de ene kant ben je blij dat je gauw geholpen word, aan de andere kant is het ook zo angstig en onbekend natuurlijk.
En we zijn nog steeds verbaasd hoe zoiets kan, zo plotseling en zo jong, je aders vernauwd. En achteraf beseffen we wel dat hij al heel lang moe is, dat weten we aan de drukte van zijn baan. Maar de pijn op de borst is pas sinds anderhalve maand.

Nu, dit was mijn verhaal. Niet door de patient zelf geschreven maar door de vrouw van.

Groetjes Vall