Patiënt voel ik me niet

De hele dag door hartkloppingen. Saskia Kempenaar (54) heeft er al jaren last van. Afgelopen september ontstond er plotseling ook een ander gevoel bij haar hart. Iets dat ze nog niet eerder had meegemaakt. “Ik bleek in een paar dagen tijd acht hartinfarcten te hebben gehad.”

Een raar gevoel

In de afgelopen vijftien jaar droeg Saskia regelmatig kastjes bij zich, om zo de overslagen te monitoren. Daar heeft ze namelijk de hele dag door last van. “Het is een heel vervelend gevoel. Daarom heb ik het door de jaren heen door meerdere cardiologen laten checken. Toch krijg ik uiteindelijk altijd hetzelfde antwoord: je moet er maar mee leren leven. Op een gegeven moment doe je dat dan ook.” Vijf jaar terug, toen bij Saskia de overgang begon, werden de overslagen extremer. Vorig jaar september kwam daar iets nieuws bij. “Ik reisde met mijn man door Spanje. Toen we op een gegeven moment op de fiets zaten, voelde ik iets bij mijn hart dat ik nog niet eerder had ervaren. Na een minuut of tien trok het weg. De volgende dag reden we naar een andere stad. Ik deed op dat moment niets, maar weer gebeurde het. Ik voelde zelfs dat ik een beetje in elkaar zakte. Toch dacht ik dat het wel weer over zou gaan.”

Meerdere hartinfarcten

Later, opnieuw op de fiets, begon het weer. “Op dat moment realiseerde ik me dat het echt niet goed voelde en ik het toch even wilde laten controleren in het ziekenhuis. Ik vertelde de arts het verhaal van mijn familie en werd gelukkig meteen serieus genomen. Er werd bloed afgenomen en vervolgens verbleef ik in een observatieruimte. Daar heb ik zo’n zeven uur gelegen, maar in die tijd gebeurde er niets. Daarom dacht ik: als er niets aan de hand is, wil ik gewoon naar huis.” Ze was nog maar net terug bij de camper, toen ze direct weer een aanval kreeg. “In het ziekenhuis was er in al die uren niets gebeurd en thuis begon het weer. Inmiddels wist ik dat het maximaal een kwartier duurde en dan weer afnam. Ik ben dan ook gewoon gaan slapen. De volgende dag gebeurde het nog eens. Mijn man en ik hebben toen besloten naar ons huis verderop in Spanje te rijden en daar in de buurt een ziekenhuis te bezoeken. Onderweg kreeg ik nog twee aanvallen. Eenmaal thuis heb ik een ambulance gebeld. De ambulancebroeders zeiden meteen dat ik een hartinfarct had. Ik was enorm verbaasd. Als dit een hartinfarct was, had ik er ontzettend veel gehad.”

Dichtgeslibde aderen

In het ziekenhuis werd opnieuw bloed afgenomen en bleek ze een extreme eiwitafscheiding te hebben. Verder onderzoek liet even op zich wachten, omdat Saskia in het ziekenhuis wéér een heftige aanval kreeg. “Ze stonden echt met defibrillator naast mijn bed en hebben me vervolgens met spoed naar een ander ziekenhuis gebracht, omdat dit ziekenhuis geen cardioloog had en ik gedotterd moest worden.” Achteraf bleken Saskia’s aderen te zijn dichtgeslibd. “Uit het bloedonderzoek is gebleken dat ik een veel te hoog cholesterol had. Mijn lichaam kan het LDL-cholesterol blijkbaar niet uit mijn bloed filteren. Daardoor zijn die hartinfarcten ontstaan. In Nederland was dit nog niet eerder ontdekt, omdat er altijd alleen naar mijn hart is gekeken, niet naar mijn bloed of cholesterol.”

Chronisch vermoeid

Saskia is uiteindelijk gedotterd. Net als haar broer, die vorig jaar ook een hartinfarct kreeg. “Ik dacht altijd: ik eet gezond, drink nauwelijks en sport veel, dus bij mij zal het wel niet zo’n vaart lopen. Dat bleek dus niet het geval te zijn. Ik ben uiteindelijk met medicatie naar huis gestuurd en ga elke paar maanden naar de cardioloog voor een controle.” Saskia heeft nog altijd de hele dag door hartkloppingen. Daardoor slaapt ze slecht. “Zeker in combinatie met de overgang zijn mijn hartkloppingen niet bevorderlijk voor mijn nachtrust. Ik ben daardoor chronisch vermoeid. Ik word er ook weleens onrustig van. De hartkloppingen zorgen ervoor dat ik me constant bewust ben van het feit dat het daar niet helemaal klopt. Toch krijg ik nog altijd te horen dat het bij me hoort en ik ermee moet leren leven.”

De kracht van herhaling

Haar werk en sport heeft ze snel opgepakt. In korte tijd stond Saskia dan ook weer vol in haar oude leven. Bepaalde dingen waren overigens nog wel spannend, vertelt ze. “Spinning vond ik in eerste instantie wel eng, omdat je hartslag dan omhooggaat en ik niet wist wat dat met me zou doen. Gelukkig ging dat meteen weer goed. Het zit ‘m ook in de kracht van herhaling. Daardoor krijg je weer vertrouwen in je lichaam. Ik wilde het dan ook meteen oppakken, want anders deed ik het misschien wel nooit meer. Dan ontstaat er juíst angst en daar wil ik mijn leven niet door laten leiden. Natuurlijk, ik ben een ervaring rijker en draag dit met me mee, maar ben ook nuchter. Het moet je leven niet beheersen. Wat ik in eerste instantie wel moeilijk vond, was tegen mijn klanten zeggen dat hun eigen personal trainer was gedotterd. Ik sta bekend als gezondheidsgoeroe, dus dat was niet makkelijk. Toch is het ook de realiteit. Wat mij helpt, is dat ik andere vrouwen coach en help met hun mindset. Dat zorgt ook bij mij voor positiviteit.”

Geen patiënt

Ondanks alles voelt ze zich totaal geen hartpatiënt. “Ik denk dat dat misschien komt doordat ik er heel open over ben. Ik maak het bespreekbaar. Daardoor hoor ik ook van anderen verhalen over mensen in hun omgeving die hartpatiënt zijn. Die verhalen doen me vaak realiseren dat ik er anders in sta dan de meeste hartpatiënten. Ja, ik slik medicatie, maar patiënt voel ik me niet. Ik ben juist blij dat er medicijnen zijn om me gezond te houden. Tegen anderen zou ik willen zeggen: luister altijd naar je eigen lichaam, want je voelt het als er meer aan de hand is. Neem jezelf serieus.”

Waarom dit interview met Saskia?
We hebben allemaal onze verhalen met betrekking tot wat we hebben meegemaakt. Zo ook Saskia. Haar verhaal kan ook anderen herkenning bieden. Daarnaast kan haar leefstijl anderen inspireren.

Tekst: Laura van Horik
Foto: Saskia Kempenaar

Dit artikel verscheen eerder in het Hartbrug Magazine