Vaderhart

Onze zoon is inmiddels zeven maanden. Door zijn komst realiseren we ons opeens weer wat vaker dat mijn man hartpatiënt is. En dat is na bijna vier jaar best gek.

We zijn inmiddels wel gewend aan zijn falende hart. Dachten we. We hebben het er minder vaak over. We weten wat wel en niet kan en hebben ons leven aangepast. Maar nu hij zo hard zijn best doet om een ‘normale’ vader te zijn, merk ik dat hij zichzelf soms tegenkomt.

Hij wil van alles met ons kindje doen, maar dat kan gewoon niet altijd. Omdat zijn lichaam niet meewerkt. Omdat hij moe is. Zo kan hij na vier uur werken niet gelijk met zoonlief in de weer als hij thuiskomt. Eerst moet hij een uurtje op bed liggen. Slapen lukt dan niet, want het is een ander soort moeheid legt hij keer op keer uit.

Ook fysiek wordt hij op de proef gesteld. Onze zoon weegt iedere keer wat meer. En wordt dus zwaarder om te tillen. De biceps van mijn man groeien wel, maar hij houdt het steeds vaker minder lang vol o