Hallo allemaal,
Ik ben sonja 40 jaar en een alleenstaande moeder van een bijna 18 jarige zoon.
20 oktober 2010 heb ik voor het eerst gemerkt dat ik een hartprobleem had doordat ik op die dag een infarct kreeg. Ik had zelf gelukkig snel door dat het helemaal mis was en heb zelf een ambulance laten komen. In de ambulance kreeg ik mn eerste hartstilstand, gelukkig kon ik de plek niet beter hebben uitgezocht. Na anderhalve minuut kwam ik bij in de crashkamer van het ziekenhuis, al vechtend me verpleegkundigen en cardiologen.
Vanuit daar werd ik direct doorgebracht om gecateteriseerd te worden, tijdens dit gebeuren scheurde een ader waardoor ik weer een harststilstand kreeg. Na 2 keer gereanimeerd te zijn met hartmasage en shocks is er besloten om mij direct te opereren en zodoende heb ik nu 2 omleidingen. Ik hoef denk ik niet te vertellen dat mijn hele wereld even op zn kop staat. Lichamelijk weet ik dat ik in orde ben nu, ook al moest ik na 4 dagen thuis te zijn geweest het ziekenhuis weer in wegens atriumfibrileren. Dit is onder controle gekregen met medicatie. Geestelijk ben ik op dit moment een wrak en worstel daar nog t het hardst mee eigenlijk. Natuurlijk moet alles eerst een plek vinden en moet ik aan mn herstel werken maar ik vindt dit toch wel het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
